Reisverhaal «Parque Nacional Caazapá »
Paraguay
|
0 Reacties
24 Mei 2022
-
Laatste Aanpassing 31 Juli 2022
24 – 31 mei 2022
Traject: PN Ybycui – Ñumi – PN Caazapá – Tavai
Rit naar Parque Nacional Caazapá
Na 2 aangename dagen in het Nationale Park Ybycui, rijden we verder. Rustige wegen brengen ons door een vrij vlak landschap met hier en daar rotsbergen die erbovenuit steken. De omgeving blijft zeer groen, met vooral weilanden.
Onderweg passeren we de Cerro Tres Kandú, met 842 de hoogste top van Paraguay. De rotsformatie steekt hoog boven de vlakte uit, een zeer brede basis vormt een soort tafelberg, waar in het midden een bergtop bovenuit steekt. Mooi zouden we deze niet willen noemen. Een wandeling van 5 km leidt naar boven, maar dat trekt ons niet zo aan.
Na een rustige overnachting aan het dorpspark van Ñumi, rijden we verder en gaan op zoek naar het Parque Nacional Caazapá. Hierover hoorden we van de ranger in PN Cerro Corá, doch meer informatie vinden we niet. Ook onze GPS laat ons hierbij in de steek.
Parque Nacional Caazapá
Eenmaal we in de buurt van het park komen, zien we een bord langs de straatkant, nog 23 km te rijden. Dit bevestigt ons dat het Nationale Park bestaat. Volgens de parkranger moeten we afslaan in het dorpje San José Cristal, doch daar worden we door de mensen teruggestuurd naar het vorige dorpje San Carlos. Na meermaals de vraag te stellen, vinden we uiteindelijk de juiste weg.
Een smalle rode kleiweg, brengt ons naar het PN Caazapá. Snel rijden is niet mogelijk over de smalle verharde moddersporen, niet veel breder dan een autoband, met diepe regengeulen ertussenin. Gelukkig is het nu droog, want nat zou deze weg een vieze modderbrij zijn.
Aan het park worden we verwelkomd door 2 parkwachters. Er is een boswandeling te maken, we zijn welkom om hier te overnachten. De wandeling is kort en niet heel bijzonder. We zien een dikke hoge boom, van naar schatting 120 jaar oud, één van de oudste, zo niet de oudste in Paraguay. Op het pad liggen schelpen, die ons aan zee doen denken. Doch deze blijken landdieren te zijn, bijzonder.
Eénmaal de wandeling gemaakt, praten we een poos met de rangers, op een bank. Ze wonen hier met zijn 2 omdat hun thuis te ver af is, hebben nog 2 collega’s die ergens in de omgeving wonen. Maandelijks ontvangen ze gemiddeld 1 keer bezoekers in dit park. Niet veel dus … Of ze dan andere projecten hebben … ‘niet echt’. Hun taak is om te waken over het park, opdat er geen bomen worden gekapt of illegale cannabis plantages worden aangelegd. Ook doen zich regelmatig bosbranden voor.
PN Caazapá is een zeer uitgestrekt gebied, dat op 3 plaatsen kan bezocht worden. Deze zijn niet met elkaar verbonden, maar telkens op gelijkaardige wijze bereikbaar via lange rode kleiwegen. Elke locatie heeft hetzelfde doel en biedt 1 wandeling aan bezoekers.
Eén ding is zeker … overnachten hier is zalig rustig!
En dan zitten we vast …
’s Ochtends om 4 u begint het hard te regenen, dat is niet goed. Niets aan te doen, we zullen hier moeten wachten tot de weg droog is. De vorige keren dat we in Paraguay dergelijk regenweer hadden, was dat voor 1, maximum 2 ganse dagen.
De rangers zitten onder de luifel van hun huisje, ze nodigen ons uit om erbij te komen. De weerberichten voorspellen 2 regendagen, we wachten beter hier, want de weg ligt er zeer glad bij. Na dergelijke regen, heeft de weg 2 dagen zon nodig om te drogen. We verplaatsen Manga naar een plekje waar wat meer licht tussen de bomen doorkomt, onze zonnepanelen zullen dit nodig hebben nu er geen zon is.
Zo begint onze wachttijd, naar buiten gaan we niet veel, het is zelfs hier in de tuin zeer glad en in geen tijd hangt een dikke modderbrij onder onze schoenzolen. Onophoudelijke tropische stortregens met continu zwaar rommelende onweders dag en nacht, maken het alleen maar erger. In de camper is het donker, het weinige licht dat door de grijze wolken komt, wordt door de hoge bomen tegengehouden. Regelmatig zitten we een poosje bij de rangers, die nieuwsgierig zijn naar onze Manga en het reizen.
We proberen zuinig te zijn met onze stroom, zodat we de camper niet op het elektriciteitsnet moeten aansluiten. Onze toestellen laden we in het rangerhuis.
Het noodweer blijft aanhouden, ondertussen voorspellen de rangers dat het minstens tot dinsdag zal duren, dan zullen we hier 1 week zijn. Gelukkig hebben we genoeg etensvoorraad bij ons. Al willen de rangers ons wel helpen indien nodig.
Zaterdagvoormiddag hebben we een droge periode, we zien zelfs af en toe wat zon tussen de wolken doorpiepen, we zijn hier nu al sinds woensdag. Dat geeft moed … al mogen we eigenlijk niet hopen. Dit is lang niet voldoende om de weg te drogen, er wordt na de middag opnieuw regen verwacht.
Marc beslist dan maar om pannenkoeken te bakken voor de rangers, iets dat ze nog niet eerder aten. De vrouwelijke ranger kent dit zelfs helemaal niet.
Ondertussen hebben de 4 rangers met elkaar overlegd, zouden we het toch niet kunnen riskeren met onze 4x4? Het verdikt luidt eensgezind dat we dit beter niet doen, want de natte verhoogde bandensporen waarop we moeten rijden, zouden kunnen afbrokkelen onder het gewicht van Manga, zodat we de diepe geulen inglijden. Bovendien gaat een lang recht stuk van de weg omlaag, eenmaal we zouden schuiven … is er geen stoppen mogelijk. Zelf reden ze op regendag 1 met hun lichte 4x4 pick-up een stukje de weg op, het werd dan al een avontuur!
Ook andere voertuigen passeren hier sinds de regen niet meer. Beide rangers die ietsje verderop wonen, komen met hun brommer zeer behoedzaam naar het werk. Meer dan dat gebeurt er niet, ze kunnen het bos nu niet in en blijven onder de luifel samen wachten. En … er wordt wat afgelachen.
Zondag in de late namiddag stopt de regen, we hopen dat dit nu zo blijft gedurende een poosje en dat de zon door de wolken breekt. Pas maandagnamiddag zien we de zon, maar het blijft droog en dat is het belangrijkste. Dinsdag na de lunch wandelen we een stukje de weg op, want men voorspelt opnieuw regen vanaf woensdagochtend. De bandensporen lijken voldoende droog om te rijden, doch achter de bocht is een flink stuk modder, waarin onze voeten wegglijden en aan onze schoenzolen snel een dikke laag blijft kleven. Dit is niet goed … misschien moeten we het er toch op wagen. Ook merken we aan de afdrukken dat er een voertuig passeerde met een soort sneeuwkettingen om de banden.
De rangers leggen ons uit dat 90 % van de weg vrij veilig te doen is, mits zeer langzaam rijden. Modderplekken zijn er nog wel, waar de weg in de schaduw ligt, met 4x4 geraken we daar wel voorbij. Als we nu niet vertrekken, zullen we pas volgende week een kans hebben.
We volgen hun advies, nemen afscheid en rijden behoedzaam de weg op. Even overwegen we onze sneeuwkettingen om te doen, maar dat kan onderweg nog steeds, als het nodig blijkt. Chauffeur van dienst Marc moet goed opletten om op de drogere bandensporen te blijven, waar we vlot overheen rijden. Maar op de modderige stukken schuiven we danig heen en weer. Gelukkig zijn die stukken beperkt. Hier en daar nog wat diepe grote plassen, plaatsjes waar het water de weg overstroomt. Dankbaar dat we onze banden recent vernieuwden en overtuigd van het nut van onze ‘MUD’ banden, geraken we nergens vast in de diepe modder en schuiven we de schuine stukken weg niet af.
Onderweg kruisen we één van de rangers met zijn moto, we praten nog even, hij kijkt zeer teleurgesteld omdat we ‘opnieuw reizen’. Voor de rangers waren we wellicht een welkome afwisseling tijdens hun werk …
In de tuin van de politie
Eenmaal terug op de hoofdweg, rijden we nog een stukje verder, tot voorbij wegwerkzaamheden. Daar moet een lange zandhelling worden genomen, dit doen we ook liever niet in de regen morgen.
En dan op zoek naar een overnachtingsplekje. Langs deze weg vinden we nergens een mogelijkheid, dus rijden we het dorpje Tavai in. De straten zijn smal, parkeren is niet mogelijk.
Wanneer we een aantal politieagenten in een zijstraat zien, gaat Herlinde tot bij hen. De vriendelijke mannen willen weten van waar we afkomstig zijn, waar we hierna naartoe rijden en of we zelf ook op dat parkeerplaatsje de nacht doorbrengen. Spontaan worden we uitgenodigd om in de tuin van hun commissariaat te parkeren. Een jonge agent gaat met ons mee en toont waar we kunnen staan, we passen er maar net, want verder hangen lage elektriciteitsdraden. Hij biedt ons water aan en vraagt of we nog iets nodig hebben, we mogen steeds bij hen aankloppen.
OVERNACHTINGEN:
ÑUMI – GRASVELD ACHTER HET PARK
Coördinaten: -25.951371, -56.326307
Gelegen op 140 meter hoogte.
PRIJS: N.v.t.
SCORE: 3/5
COMMENTAAR:
Grasveld achter het park, weinig passage. Rustig. Geen voorzieningen.
Minpunten: /
CAAZAPÁ – PARQUE NACIONAL
Coördinaten: -26.130270, -55.730507
Gelegen op 217 meter hoogte.
PRIJS: Gratis.
SCORE: 4/5
COMMENTAAR:
Op het terrein van het park, bij het huisje van de rangers. Hier vertrekt 1 boswandeling.
Picknicktafel en banken, toilet, douche. Rustig om te overnachten.
Minpunten: Als NP niet veel te bieden. De weg ernaartoe ligt slecht.
TAVAI – TUIN POLITIECOMMISSARIAAT
Coördinaten: -26.176929, -55.494942
Gelegen op 212 meter hoogte.
PRIJS: N.v.t.
SCORE: 3/5
COMMENTAAR:
Omdat er geen parkeerplaats is langs de straten van dit stadje, vragen we de politie of zij een plaatsje weten om de nacht door te brengen. Vriendelijk nodigen ze ons uit in de tuin van het politiecommissariaat te parkeren. Langs vrij rustige hoofdstraat. Men biedt ons water aan en vraagt of we nog iets nodig hebben.
Minpunten: /
GEREDEN TRAJECT:
PN Ybycui – Ybycui – Acahai – La Colmena – Tebicuarymi – San Salvador – Ita Ybu – Ñumi, 149 km
Parkweg: zandweg gedurende 2,4 km, ligt niet goed, stukken smal.
Ruta Ybycui – César Barrientos: mooie asfaltweg, met 1 vrij smal vak per rijrichting.
D062: Goeie rustige weg, 1 vrij smal vak per rijrichting.
Ramal Carpeguá a la Rosada: hoofdstraat door het dorp. Zeer smal met laaghangende takken, moeilijk te passeren met een groot voertuig. We zoeken alternatieve straten, om bij de kerk uit te komen.
D062: Goeie rustige weg, 1 vrij smal vak per rijrichting.
PY18: Acahay – San Salvador: Rustige weg, ligt vrij goed, 1 rijvak per richting, deels vrij smal.
D039: San Salvador – Ita Ybu: de weg PY18 loopt verder door tot Ñumi, doch vanaf San Salvador gaat die over in een zeer hobbelige weg geplaveid met ruwe rotsstenen, gedurende 17 km. Dit rijdt niet goed. De omweg via D039 is 10 km lang, maar deze weg ligt goed.
PY08: Ita Ybu – Ñumi: Goeie weg met 1 vak per rijrichting. Rustig.
Acceso a Ñumi: oude PY08 weg door het centrum, de nieuwe gaat eromheen. Goede asfaltweg.
Ñumi – General Eugenio A. Garay – General Higinio Moringo – San Juan Nepomuceno – San Carlos – San José Cristal – San Carlos – PN Caazapá, 95 km
Acceso a Ñumi: oude PY08 weg door het centrum, de nieuwe gaat eromheen. Goede asfaltweg.
PY18: Ñumi – San Juan Nepomuceno: weg pas vernieuwd, hier en daar wordt er nog aan gewerkt. Zeer goede weg, met 1 breed rijvak per richting, uiterst rustig.
PY18: San Juan Nepomuceno – San José Cristal: Eerste kilometers van in het dorp San Juan Nepomuceno liggen zeer slecht. Daarna opnieuw de pas aangelegde weg, die zeer goed ligt. Hier en daar nog een kort stukje dat moet worden aangelegd, aan bruggen ed.
Zijweg San Carlos: rode kleiweg, die goed ligt tot voorbij het dorp. Daar versmalt die en wordt het 7 km op en neer rijden op verharde moddersporen, met diepe geulen ertussening. Mooie omgeving, weinig verkeer.
PN Caazapá – San Carlos – Tavai, 46 km
Weg naar San Carlos: rode kleiweg, die na 4 dagen van hevige regen minder goed ligt dan op heenweg. Na 2 droge dagen, zijn de bandensporen vrij droog, maar niet helemaal. Goed te rijden, behalve enkele stukken modder, waar we schuiven, maar het valt al bij al mee om in San Carlos te geraken. Enkele diepe plassen en plaatsen waar het water de weg kruist, wat op heenweg niet het geval was, toen was alles droog. Mooie omgeving, weinig verkeer.
PY18: San Carlos – Tavai: Zeer goed recent aangelegde weg, op enkele plaatsen na, waar men nog aan het werk is. Daar is het over stenen en zand rijden, over 1 rijvak voor beide richtingen, maar deze liggen er goed bij. Uiterst rustig.
Tavai straten: afslag aan het ronde punt / hoofdstraat: asfalt, vrij goed, hier en daar redelijk laag hangende takken, diepe dwarsgeulen voor afwatering.
EXCURSIES:
CAAZAPÁ – PARQUE NACIONAL
Klein gedeelte van het NP, waar 1 korte boswandeling te maken is.
Niet bijzonder, voor ons niet de titel NP waard.
Men plant wel om in de toekomst nog een langere wandeling bij te openen, zodat het park aantrekkelijker wordt.
Zeer sympathieke rangers, met veel tijd voor een leuke babbel.
Weg ernaartoe/terug is best te rijden wanneer die droog ligt, door alle voertuigen. Bij hevige regen, zeer glad, onmogelijk met een zwaar voertuig te rijden. Na hevige regen nog enkele dagen nodig om volledig te drogen, na 2 dagen drogen is het reeds doenbaar.
SCORE: 2/5
INKOM: Gratis.
PARKING:
Parkeerplaats aan de parkwoning: coördinaten: -26.130270, -55.730507
