Reisverhaal «Mandalay»
Azië - deel 1
|
Myanmar
|
0 Reacties
06 November 2009
-
Laatste Aanpassing 28 April 2011
Mandalay is een stad met 927.000 inwoners, gelegen in het centrum van Myanmar, aan de Irrawaddy rivier. 60 % van de Mon leefden hier vroeger, omdat in de buurt zoveel kloosters zijn.
Met de bus verplaatsen we ons van Bagan naar Mandalay. We nemen de meest nieuwe bus die op het traject rijdt, deze van 8.00 u, met airco. De ganse rit gaat over onverharde wegen met putten en stenen. We worden danig door elkaar geschud. Het stof dat door kieren heen komt, prikkelt onze luchtwegen. Maar het uitzicht op dit land is boeiend. Mensen bewerken hun velden zonder machines, af en toe wat vee er rond, aanvankelijk veel groen maar meer en meer droogte, enkele rivieren, ... Dorpjes met hutten, de wanden van gevlochten bamboematten en de daken met gedroogde bladeren bedekt, komen we vaak tegen. In de grotere plaatsen zien we hoe de tijd zeer lang is blijven stilstaan en hoe het leven er veelal op straat verloopt.
We komen aan in de ‘nieuwe’ busterminal van Mandalay, wat er nieuw is kunnen we echter niet ontdekken. Het is een groot zandplein, waarop vele voertuigen (het ene al ouder dan het andere, sommigen van ondefinieerbare origine) in één grote chaos door elkaar heen manoeuvreren. Wanneer we met onze taxi in het centrum van de stad aankomen, merken we onmiddellijk een verschil met de vorige plaatsen. Armoe is troef, maar hier is toch iets meer orde. De hoofdstraten liggen er iets beter bij, grote betonnen gebouwen zien er iets nieuwer en beter onderhouden uit. De open riolen zijn meestal overdekt met betonnen platen.
Op een avond wandelen we over de kermis in onze straat. Het is leuk om zien hoe men hier de attracties met eenvoudige materialen zelf opbouwt. Enkele draaimolentjes en een reuzenrad trekken de aandacht. Tot groot jolijt van de vriendelijke jongens aan het ouderwetse rad, gaat Herlinde in op hun uitnodiging om een rondje op het ouderwetse rad mee te draaien. Voor 500 K (0,33 EUR) mag ze mee in een bakje met 3 kleine meisjes. Deze hebben veel plezier en giechelen de hele tijd. Wanneer het bakje boven stil hangt, proberen ze een beetje te praten. Het rad heeft geen motor, de jongens moeten in de spaken klimmen om het te laten draaien … en vlug gaat dit wel. Om te stoppen moeten ze hun gewicht in de andere richting overbrengen. Het ziet er niet zo gemakkelijk uit, maar toch gaat alles zeer vlot.
Mandalay Palace en fort is een groot vierkant domein, omringd door een brede rechte slotgracht. Daarachter beschermt een hoge omheining het gebied. Tussen het dichte groen, zijn vele huisjes bewoond. Als toerist mogen we enkel een rechte baan volgen tot bij het centrum van het domein, waar het oude paleis is gevestigd. Enkel dit deel mag worden bezocht. We wandelen tussen de vele roodgebeitste houten gebouwen, die bijna allemaal volledig leeg zijn. Enkele oude stukken worden nog tentoongesteld als aandenken aan het oude koningshuis. Dit stelt echter niet veel voor. Op de ronde uitkijktoren hebben we een mooi uitzicht over de stad en zijn omgeving.
Kyauktawgyi Paya is een pagode die omringd wordt door vele kleine witte stoepa’s, geordend in rijen en kolommen. Hierin zijn teksten terug te vinden, die samen ‘het grootste boek ter wereld’ zouden vormen. De pagode op zich is er eentje zoals velen, het zijn de witte stoepa’s die hem iets extra’s geven.
Mandalay Hill is een heuvel die gelegen is aan de rand van Mandalay, waar bovenop een pagode prijkt. We gaan naar boven om de zonsondergang te bewonderen, die zeer mooi zou moeten zijn. Eigenlijk kan je een groot stuk met de taxi naar boven, maar wij beslissen de 940 traptreden op onze blote voeten te trotseren. Het is interessant om zien hoe enkele verkopers zich hebben ingericht om met hun gezin op de trappen te wonen, zelfs het konijnenhok ontbreekt niet. Onze moeite wordt niet echt beloond, eigenlijk vinden we het uitzicht van boven niet echt bijzonder, we kunnen ons niet voorstellen wat de zonsondergang daaraan kan veranderen. Daarom wachten we niet tot het donker wordt, maar keren onmiddellijk terug naar beneden.
Mingun is een dorpje aan de Ayeyarwaddy rivier met vele pagodes. Hier leeft men grotendeels van het toerisme.
De boottocht ernaartoe is schitterend, toont het leven op en langs de rivier. Mensen wonen in hutjes op de stranden langs het water, op zandbanken en op grote vlotten van gedroogde planten, anderen leven gewoonweg op hun boot.
Bij onze aankomst staan de ossenkarren al te wachten om toeristen rond te voeren. Weinigen gaan hierop in, alle bezienswaardigheden bevinden zich binnen wandelafstand. Het is aangenaam rondwandelen in het dorpje, tussen de kraampjes met souvenirs en etenswaren. De mensen zijn vriendelijk, verkopers niet al te opdringerig. Op onze rondwandeling gaan we enkele bouwwerken van nabij bekijken.
Chinthe ruïnes bestaan op het eerste zicht uit 2 grote beschadigde bolle vormen. Eigenlijk waren het een soort bewakers, half leeuw – half draak, die vernield werden door een aardbeving. Op dat moment woonden er 10 mensen in hun mondopeningen.
De Mingun klok is een enorme bronzen klok (gewicht 90 ton; 4,30 meter hoog; 5,30 meter diameter onderaan). Het zou de grootste onbeschadigde klok ter wereld zijn, deze van Moskou is groter, maar gebarsten.
Molmi Paya is een kleurrijke kleine pagode langs de straat.
We nemen de straat vlak vóór de Hsinbyume paya en wandelen tot aan de pagode op het einde. Hier zien we geen Engelse vertaling van de naam, er komen weinige toeristen zo ver gewandeld. Nochtans is het een mooie sobere pagode, onze klim naar boven wordt beloond met het meest schitterende uitzicht op de omgeving.
Hsinbyume paya, de parel van Mingun, is een zeer bijzondere pagode. Een zeer groot witgekalkt bouwwerk, met heel veel beeldhouwwerk. De overdekte trappen naar boven gaan langs 7 terrassen, waar telkens de 5 soorten mythische monsters worden uitgebeeld in nissen. Nog een lange trap hoger, worden we verwelkomd door een Boeddhabeeld. Het eigenaardige hier is dat er zich een kleinere Boeddha achter verschuilt. Locale mensen vonden deze niet groot genoeg en plaatsen er gewoon eentje voor. Weerom hebben we mooie uitzichten op de omgeving, weliswaar een beetje belemmerd door de hoge uitgewerkte omheining.
De klim naar het platform van de Mingun pagode (die nooit verder werd afgewerkt), is lang en de treden zijn gloeiend heet. Het bovenste gedeelte is niet meer intact (ook door een aardbeving) en we moeten wat klauteren. Ook hier boven kunnen we genieten van een prachtig uitzicht over de omgeving.
Met een blauwe taxi, een minuscule Mazda pick-up van minstens 30 jaar oud, verkennen we de omgeving van Mandalay.
U Bein’s Bridge is de langste teakhouten brug ter wereld, na 200 jaar nog steeds intact. Ze overspant het Taungthaman meer. We wandelen over de brug, die een bocht maakt om beter tegen harde windvlagen bestand te zijn. Op het meer drijven vele kleine vissersbootjes, aan de rand worden grote groepen eenden bijeengedreven.
In Amarapura, eens de hoofdstad van Myanmar, gaan we verder nog naar het Maha Ganayon Kyaung klooster, waar 1.200 monniken wonen. We komen er aan wanneer ze zitten te eten. Onze gids-chauffeur leidt ons rond in en rondom de keuken, waar naarstig de maaltijd voor de volgende dag wordt voorbereid.
We bezoeken er nog een pagode en een zijdeweverij.
In Sagaing brengen 376 traptreden en enkele steile hellingen ons tot boven op Sagaing Hill. Vanop de heuveltop hebben we een prachtig uitzicht. Het Taungthaman meer, de Ayeyarwady rivier en een 500-tal stoepa’s bepalen het uitzicht rondom.
Inwa (ook bekend als Ava) is ook een voormalige hoofdstad (vóór Amarapura, Mandalay en Yangon), gelegen op een eilandje tussen rivieren en kanalen, enkel bereikbaar met een bootje. Op het eiland verplaatst men zich met scooters en paardenkoetsen.
We bezoeken het Bagaya Kyaung teakhouten klooster van 1834. Het is wel even opletten om niet met onze blote voeten op de uitstekende nagels te trappen.
De 30 meter hoge uitkijktoren bezorgt ons een schitterend uitzicht over het eiland en de omringende rivieren, we zien ook de Sagaing tolbrug.
Het Maha Aung Mye Bonzan klooster is een groot geel gebouw, met veel beeldhouwwerk. We wandelen naar de achterkant en gaan naar buiten via een achterpoortje. Daar vinden we enkele huizen, het leven gaat er zijn gewone gangetje. Normaal gezien komen hier geen toeristen. Enkele vriendelijke dames tonen ons hoe ze dikke bamboestammen gebruiken om hun huizen mee te bouwen. Ze splijten de stam tot zeer dunnen repen, waarmee een soort tapijt wordt geweven, dat als muur wordt gebruikt. Op het dak leggen ze kortere dikke latjes bamboe over elkaar heen. Ze hebben veel plezier om onze aandacht, spreken geen Engels, maar kunnen zich toch uitdrukken met gebaren.
Ernaartoe :
paardenkar hotel Bagan – busterminal, 1.000 MMK
bus Bagan – Mandelay, 7.500 MMK pp., om 8.00 u vertrekt de nieuwste bus, de enige met airco, echt comfortabel zit deze echter niet, voornamelijk zand- en stenenwegen, we rijden 6 ¼ uren over het traject, terwijl men 8.00 uren had aangekondigd, stopt om de 2 uren voor een korte pauze.
taxi Mandalay busterminal – hotel, 6.000 MMK, we deelden deze taxi met 2 andere reizigers, hebben het gevoel te veel betaald te hebben voor dit traject
Hotel :
Royal City Hotel, 22 USD per nacht voor een ruime 2-persoonskamer met badkamer, warm water, incl. ontbijt, TV, airco, ventilator, koelkast, proper, uitzicht op het dakterras, gelegen vlakbij het paleis, vriendelijk onthaal,
130 27th street 76/77, tel. 31805 28 299, [email protected]
Excursies :
Mandalay Palace en fort :
inkom : 10 USD pp., een combo ticket, waarmee je een aantal bezienswaardigheden in de buurt kan bezoeken die door de overheid worden uitgebaat.
ernaartoe : te voet
Kyauktawgyi Paya :
inkom : combo ticket
ernaartoe : trishaw (fietstaxi) van het Mandalay paleis naar de Kyauktawgyi; 1.500 MMK voor ons 2
Mandalay Hill :
inkom : combo ticket, wij gingen via een trap aan de westkant naar boven, daar kon het gratis
boven wordt gevraagd een bedrag van 500 MMK te betalen voor het nemen van foto’s, we gaan gewoon door terwijl anderen discussiëren over deze kost, al goed want het is hierboven toch niet zo speciaal
ernaartoe : te voet
we beklommen de heuvel volledig met de trap (940 treden),
kan ook met de taxi tot bijna boven, van daaruit zou het laatste stuk met een roltrap omhoog kunnen, met de lift terug naar beneden, maar beiden waren gesloten
terug naar het hotel : met de trap tot beneden
van daaruit een blauwe taxi naar het hotel, 3.000 MMK
Mingun :
ernaartoe en terug :
trishaw hotel – haven, 1.500 MMK (op heenweg legden we de helft te voet af, we betaalden 1.000 MMK)
boot Mandalay – Mingun, 4.500 MMK pp. retour, wordt pas gegeven nadat je een inkom ticket hebt gekocht
inkom : 3 USD pp. (enkel nodig voor de beklimming van de voet van de Mingun pagode)
U Bein’s Bridge, Amarapura, Sagaing, Inwa :
blauwe taxi : 18.000 MMK, deze haalt ons op aan het hotel en brengt ons terug. De chauffeur doet zijn best om ons ook een beetje te gidsen en uitleg te geven over de bezienswaardigheden. We bestelden deze excursie in ons hotel.
Aan Sagaing Hill vraagt men normaal gezien het 3 USD ticket, gekocht voor de uitstap naar Mingun, wij hebben geen controle gehad omdat onze chauffeur ons aan een andere trap heeft afgezet..
Op Inwa vraagt men het 10 USD combo ticket (Mandalay palace & fort) om het Bagaya Kyaung teakhouten klooster te mogen bezoeken.
Beide tickets kunnen ook ter plaatse nog worden gekocht.
Inwa : overzetboot kost 1.000 MMK pp., paardenkoets kost 4.000 MMK (max. 4 personen)
