Reisverhaal «India (2) - Algemeen»

Azië - deel 3 | Indië | 0 Reacties 01 September 2013 - Laatste Aanpassing 05 Oktober 2013

In 2012 reisden we 2 maanden rond in het zuiden van India. Ditmaal verblijven we bijna 3 maanden in het Noorden. Het land is enorm en heeft vele gezichten, hieronder beschrijven we vooral onze indrukken in verband met het noorden van het land voor zover deze afwijken van het zuiden. Dit verslag dient dan ook als aanvulling te worden gezien op dat van zuid India. Waar we ook reizen in dit immense land, steeds weer voelt het aan als ... Incredible India !

Op het moment dat we in India reizen heeft het land te kampen met een aantal problemen:

De economische groei vermindert en heeft een devaluatie van de munt tot gevolg.

In Kashmir wordt de landsgrens met Pakistan betwist.

In Ladakh komt men niet tot een overeenkomst met China over de juiste plaats van de landsgrens.

Een aantal regio’s willen het statuut bekomen van een autonome provincie. In het zuiden werd deze status verleend aan één van deze gebieden. Darjeeling protesteert en begint een langdurige staking.

REISROUTE

Provincie: Delhi
Delhi

Provincie: Jammu & Kashmir, Ladakh
Leh (Ladakh) – Deskit (Nubra Vallei) – Sumur – Deskit – Leh – Yurutse – Rumbak – Leh

Provincie: Himachal Pradesh
Keylong – Manali – McLeod Ganj

Provincie: Haryana & Punjab
Amritsar

Provincie: Rajastan
Pushkar – Jaipur – Jaisalmer – Udaipur – Jaipur – Bharatpur

Provincie: Uttar Pradesh
Agra

Provincie: Madhya Pradesh & Chhattisgarh
Khajuraho

Provincie: Uttar Pradesh
Varanasi

Provincie: West Bengal & Darjeeling
Siliguri

Provincie: Sikkim
Gangtok – Rumtek – Namchi – Ravangla – Pelling – Yuksom – Tashiding – Gangtok

Provincie: West Bengal & Darjeeling
Siliguri

Provincie: North Eastern Tribal States, regio Assam
Guwahati

Provincie: West Bangal & Darjeeling
Calcutta

INDIA – ALGEMEEN

ENKELE WEETJES

India is het 7^de grootste land ter wereld, groter zijn: Rusland, Canada, Verenigde Staten, China, Brazilië, Australië.

Het land heeft de vorm van een diamant.

India wordt in het noorden afgesneden van de rest van Azië door de Himalaya.
3.000 km kustlijn, vormen de grens met de Arabische zee, de Indische oceaan, de Golf van Bengalen.

KLIMAAT

In India kent men 4 seizoenen: winter (januari – februari), zomer (maart – mei), moesson (juni – september), koel seizoen (oktober – december).

De seizoenen gedragen zich echter verschillend naargelang de regio waarin men zich bevindt. Zo reizen wij in de periode eind juni – begin september in het land. We hebben niet echt veel last van de moesson, op de meeste plaatsen krijgen we dagelijks een regenbui. Maar er zijn ook droge gebieden, zoals Ladakh en Jaisalmer.

INDIA – HOE WIJ HET ERVAREN

BEVOLKING

India heeft een zeer vriendelijke en behulpzame bevolking.

Omdat men eerder timide is van aard, zal men niet vlug een onbekende spontaan toelachen. Maar telkens we zelf het initiatief nemen, iemand groeten of aanspreken, is het ijs vlug gebroken en krijgen we een stralende glimlach te zien.

Wanneer we uitleg of de weg vragen, zal men steeds proberen te helpen.

Enkel wie met toerisme te maken heeft is anders, vaak listig en steeds uit op ‘meer’ geld. Men ziet westerlingen enkel als ‘rijken’ en ‘geldbronnen’. Vindt het niet meer dan normaal dat we voor alles een tip geven … al gaat het om een ongevraagde en onnodige tussenkomst van hun kant.

KLEDIJ

In het noorden kleedt men zich minder traditioneel dan in het zuiden. Vooral de jongeren zijn meer ‘westers’ modebewust, ook de vrouwen.

GEBRUIKEN

Mannen plassen overal aan de straatkant, zelfs in drukke steden, wanneer ze maar de behoefte hebben. Vaak zijn er openbare toiletten voorzien, ze worden niet steeds overal gebruik. In Sikkim wordt wildplassen niet toegestaan.

Op autobussen willen sommige vrouwen nog steeds niet dat een ‘vreemde’ man naast hen komt zitten.

Westerlingen zijn zeer gegeerd … zeer veel ‘smartphones’ worden dan ook op ons gericht, al dan niet opvallend. Vaak vraagt men het eerst of wil men samen op de foto.

TAAL

Het Hindi is de eerste, Engels de tweede officiële taal.

Velen spreken zeer vlot Engels. Onderwijs wordt immers veelal in het Engels gegeven, het Hindi is één van de vakken op school.

Het is vaak grappig om horen hoe men tussen de eigen taal een mondje Engels mixt.

Wanneer Indiërs in het Engels praten, klinkt dit aangenaam, ietwat zangerig.

ARMOEDE

In India leeft een groot aantal mensen in armoede. Ze hebben geen dak boven hun hoofd, of wonen in onmenselijke omstandigheden.

Overal in het land wordt men geconfronteerd met bedelaars.

Het is moeilijk voor ons als buitenstaander om in te schatten of deze echt behoeftig zijn, of dat ze het doen om gemakkelijk aan wat extra geld te komen.

Indiërs vertellen ons dat er in het land voldoende instanties zijn waar armen terecht kunnen voor hulp. Maar een aantal onder hen vinden het gemakkelijker om op straat hun geld te vergaren. Velen gebruiken het gekregen geld voor drank, tabak of drugs.

HYGIËNE – POLLUTIE – GELUIDSOVERLAST

Overal in India heeft men te maken met geluidsoverlast.

Vooral storend vinden we het straatlawaai, waarbij voortdurend door ‘alle’ bestuurders de claxon van hun voertuigen wordt gebruikt. In vele gevallen zonder enige reden !

Pollutie wordt vooral veroorzaakt door de massa’s zeer oude voertuigen die zich op de wegen bevinden. Recente voertuigen zijn sterk in de minderheid.

Enkel Sikkim vormt hierop een uitzondering.

WINKELEN

In de dorpen en middelgrote steden zien we geen supermarkten. De vele kleine dorpswinkeltjes, vaak niet meer dan een kraampje, verkopen zowat alle zaken voor dagelijks gebruik.

Overal in toeristische locaties vindt men massa’s winkels die vooral handwerken aanbieden als souvenirs. Merkenkledij komt ook wel eens voor, maar het gaat in deze gevallen meestal om namaak.

VOEDING

De voeding in India bestaat vooral uit gerechten met zogenaamde curry’s of andere kruidige sauzen. Deze worden gecombineerd met rijst en typische platte broden. Het land wordt gekenmerkt door zijn voornamelijk vegetarische keuken. Op een aantal locaties zijn echt geen niet-vegetarische restaurants te vinden. Zelfs pizza- of hamburgerketens bieden enkel vegetarische gerechten op hun menukaart.

We vinden de Indische keuken lekker. Vorig jaar in het zuiden hebben we 2 maanden kunnen genieten van de schotels, zonder deze echt beu te geraken. Maar deze keer, in het centrum en noorden van het land, hebben we te kampen met veelvuldige maag- en darmproblemen. Daardoor moeten we steeds op zoek gaan naar westerse gerechten (die niet steeds te krijgen zijn) of de ‘minst’ gekruide schotels bestellen.

Verder zijn er de vele zaken met zoetigheden, lekkere tussendoortjes, al vragen we ons soms af of het eten hiervan steeds ‘veilig’ is naar hygiëne toe. De meeste soorten worden immers met de hand tot hun vorm gekneed.

VEILIGHEID

Het grootste gevaar in India schuilt in het oversteken van de straat.

Op geen enkel moment hebben we ons onveilig gevoeld tijdens deze reis. Behalve tijdens enkele busritten langs zeer onveilige trajecten of met uiterst ‘vlotte’ chauffeurs.

We lezen en horen soms over verkrachtingen die in het land plaatsvinden, wat echt jammer is. Enkele langdurig alleen reizende vrouwen die we tegenkwamen, vertelden dat ze zich echt nooit onveilig voelden in het land. Bij een van deze dames kwam de hotelmanager een tweetal keren op de kamerdeur kloppen ’s nachts … volgens haar gevoel met oneerbare bedoelingen. Dit vond plaats in een zeer goedkoop budgethotelletje.

VERKEER

Op de meeste plaatsen in India verloopt het drukke verkeer op een chaotische manier.

Men houdt er een zeer aparte rijstijl op na, die zo ongeveer overeenkomt met: de grootste/sterkste heeft voorrang. Zeer behendig zigzagt de chauffeur van het machtigste voertuig tussen de anderen door, er rekening mee houdende dat de kleinere voertuigen of voetgangers wel tijdig opzij zullen gaan bij het horen van zijn claxon.

Richtingaanwijzers worden niet gebruikt, dat zou wel eens verkeerd kunnen worden geïnterpreteerd en de voetgangers juist naar het voertuig toe leiden.

ANEKDOTES – TOESTANDEN – SITUATIES

In de lobby van ons hotel in Yuksom (Sikkim) zit het (te) goed vertegenwoordigde personeel meestal samen naar TV te kijken. Telkens we binnenkomen of de trap afkomen, staat iedereen op om ons te begroeten. Ze blijven rechtstaan tot we de ruimte hebben verlaten, waarna ze verder kijken naar hun geliefde programma.

Alle middeltjes zijn goed om een centje (bij) te verdienen in India, maar vooral in het al te toeristische Rajastan:

-In de meeste hotels gaat bij aankomst iemand mee om de bagage naar de kamer te brengen. Wanneer dit niet lukt, wil men ons al te graag naar de kamer begeleiden om deze te ‘tonen’. Dit houdt in dat men de lichtknopjes aanwijst, de lichten aansteekt, de TV aanzet, uitlegt hoe de A/C werkt, … en zo vindt men nog een aantal dingen uit, als ’t moet doet men alles nog eens over, tot we eindelijk in onze portefeuille kijken om een fooi te geven. Een algemeen gebruik in India !

-Om de aandacht te trekken, roepen rickshaw chauffeurs vaak de naam van een toeristische plaats waar ze ons naartoe zullen brengen … al kiezen wij onze bestemming persoonlijk liever zelf J.

-Vaak worden we op straat aangesproken ‘ik kan je helpen’ … door commissiejagers op zoek naar een prooi om naar een winkel, restaurant of hotel te brengen.

-Marc bezoekt de dokter in Leh, Ladakh, met een aanhoudend darmprobleem. Een kuur van 3 dagen antibiotica heeft hem er niet vanaf geholpen. De wachtzaal is goed gevuld, we krijgen bij aankomst een papiertje met nummer 20 toegestopt. Eens de dokter is aangekomen, gaat het ongelooflijk vlot. Hij werkt veel sneller dan het gemiddelde van 15 min. per patiënt dat we thuis steeds hanteren om onze wachttijd te berekenen. Al vlug begrijpen we hoe dit komt. Nadat hij aan de dokter zijn probleem kort toelicht, begint deze op Marcs buik te duwen, kledij moet niet worden uitgetrokken hiervoor. Het grappige is, dat onder Marcs T-shirt een buidel zit met zijn paspoort, papieren en geld ... wat door de haastige dokter helemaal niet wordt aangevoeld J. Nog eens 3 dagen antibiotica nemen is het verdikt … en raar maar waar, het werkt nog ook … al blijft de documentenbuidel even dik J !

INDRUKKEN PER PROVINCIE / LOCATIE

Hieronder zullen we enkel onze indrukken weergeven van de provincies en locaties waarover we iets zinvols te schrijven hebben. In een aantal provincies bezochten we niet voldoende locaties om er echt een goed beeld van te krijgen.

LADAKH:
Aangenaam rustige streek met adembenemend natuurschoon. Kleine dorpjes in groene valleien, die als oases opvallen midden in een dor woestijnlandschap dat omringd wordt door hoge besneeuwde bergtoppen.

Droog en zonnig tijdens de periode juni – augustus, het aangewezen tijdstip voor toerisme. Niettegenstaande de grote hoogte, zijn de temperaturen hier onverwacht hoog. We spreken van 30 °C – 35 °C in de valleien tijdens de zomermaanden. ’s Nachts koelt het vrij sterk af.

Vriendelijke mensen die helemaal niet opdringerig zijn, maar eerder timide.

Dorpjes, kloosters en tempels in Tibetaanse stijl.

Op sommige zondagen wordt geen vlees gegeten. Een strikte regel, we zien in Leh enkele mannen een restaurantje controleren. Zowel de rekeningen als de keuken worden aan een grondige inspectie onderworpen.

Veelvuldige stroomonderbrekingen, meestal tussen 7.30 u en +/- 17.30 u, vaak later. Tijdens de laatste week van ons verblijf in Leh, eten we noodgedwongen ’s avonds rond 20 u steeds met kaarslicht. Een zaklamp is onmisbaar.

Internet is zeer langzaam en weinig beschikbaar, de internetcafés zijn ook zeer regelmatig gesloten omdat er geen elektriciteit is.

Vaak heeft men meerdere opeenvolgende dagen geen internetverbinding in het dorp.

WIFI is echt op zeer weinig momenten beschikbaar. Dan moet men de computers van de internetcafés gebruiken, die met LAN verbinding werken. Met als gevolg vaak lange wachttijden wanneer alle beschikbare computers ingenomen zijn.

Toch zijn er enkele plaatsen die wat meer mogelijkheden hebben dan anderen en soms toch internet aanbieden wanneer de meeste anderen geen verbinding hebben, kwestie van ze te vinden.

Er is geen waterleidingsnetwerk beschikbaar.

’s Ochtends vroeg zien we in het centrum van Leh rijen mensen met jerrycans staan. Ze wachten aan de straatkant op de tankwagen die drinkwater aanlevert.

De ganse dag door lopen mannen met stootkarren door de straten van Leh. Deze staan vol grote vaten die ze opvullen aan een bron met drinkwater buiten het centrum. Het water wordt geleverd in het centrum, vooral aan veelverbruikers, zoals restaurants.

’s Avonds luid hondengeblaf door de vele straathonden. Boeddhisten mogen deze niet doden, men probeert ze wel te castreren om verdere uitbreiding te voorkomen.

De hoge ligging vereist enkele dagen acclimatisatie na aankomst, wat echt belangrijk is.

Pollutie is ook hier aanwezig in de vorm van uitlaatgassen. Veel oude voertuigen laten een zwarte walm achter, mede door de hoogte en de warmte blijft deze langer hangen.

HIMACHAL PRADESH:
In deze provincie verblijven we slechts korte tijd, al doen we er 3 locaties aan.

Tijdens ons bezoek is het hier zeer vochtig, het regent veel en er hangt meestal een dichte mist, hier is de moesson duidelijk aanwezig. Daardoor kunnen we ons geen goed beeld vormen van de streek.

Ook hier treffen we frequente stroomonderbrekingen.

HARYANA & PUNJAB:
We bezochten hier enkel Amritsar, een grote en zeer drukke stad waarin de toeristische buurt eerder beperkt is.

De hotelletjes in de buurt van de golden tempel zijn vrij duur voor wat ze bieden, meestal slecht onderhouden en niet proper. Internet bieden ze niet.

Overal worden we vriendelijk aangesproken door de locale bevolking, men spreekt redelijk goed Engels. Op straat helpt men ons spontaan om de weg te vinden.

Maar wie een toeristische activiteit uitvoert, heeft meestal een bijbedoeling met zulk gesprek, wat geen uitzondering vormt tegenover andere toeristische plaatsen.

De moesson stoort ons hier echt niet.

RAJASTAN:
Wellicht de meest toeristische provincie van India en dat laat zich ook voelen.

We reizen hier buiten het toeristische seizoen. Dit zal uiteraard anders aanvoelen dan wanneer men in het piekseizoen reist, we kunnen het niet vergelijken.

Ons bezoek vindt plaats tijdens de maand juli, de moesson periode, met verwachtingen van extreme hitte en veelvuldige regen. Op sommige plaatsen is het inderdaad ondraaglijk heet (Jaisalmer met zijn woestijnomgeving waar we temperaturen van 44° C hebben), elders hebben we wel eens regenbuien, maar al bij al valt dit vrij goed mee. Enkel in Bharatpur hebben we een ganse dag miezerig weer.

Een paraplu bij de hand hebben is steeds nuttig.

Misschien hebben we geluk !

De opdringerigheid van de straatverkopers en rickshaw chauffeurs is wat anders. Misschien omdat ze met zo velen zijn en er zo weinig toeristen rondlopen. Allemaal spreken ze ons aan, steeds met hetzelfde verhaaltje, eindigend met een poging tot verkoop. Ondanks meerdere negatieve antwoorden, zijn ze niet te stoppen en blijven als vliegen rond ons hangen. Een gewoon gesprek is er zelden bij, wat we jammer vinden.

Ook op dit vlak vormt Bharatpur een uitzondering. De minder toeristische locatie zorgt voor rust op straat, geen opdringerige rickshaw chauffeurs, geen verkopers.

Hier zijn geen elektriciteitsproblemen te merken (weerom vormt Bharatpur de uitzondering), waarschijnlijk zijn overal back-up systemen voorzien. De hotels hebben lang niet allemaal internet of bieden een gratis WIFI die zeer onstabiel is.

Koeien lopen hier overal in de straten vrij rond, we zien er veel meer dan in de provincies die we hiervoor bezochten (zie ook ons bezoek aan Zuid India). Straathonden zijn eveneens goed vertegenwoordigd.

Lawaai en pollutie kent hier geen grenzen, met uitzondering in de natuurgebieden die we bezoeken. De vele oude voertuigen laten stinkend zwarte walmen na. Er wordt zo mogelijk nog meer getoeterd dan in andere provincie die we al bezochten.

Lange afstanden leggen we in Rajastan vooral af met bussen van de overheid. Indien mogelijk maken we gebruik van de Volvo A/C bussen met hun luchtvering, waarna we redelijk goed uitgerust op onze bestemming aankomen. Vooral ’s nachts is er geen betere keuze, ook al hebben ze een slaapzetel en geen echte bedjes zoals de privé nachtbussen. Op één van de trajecten is geen overheidsbus beschikbaar, als alternatief proberen we een privé nachtbus met A/C (wat uitzonderlijk is), maar komen er geradbraakt uit ’s ochtends door de slechte vering van het voertuig en het botsen op de harde bedjes. Treinen zouden een goed alternatief kunnen bieden in 1^ste klasse, maar deze zijn steeds lang op voorhand volgeboekt.

Om de vrouwen te beschermen, krijgen ouders uit deze provincie bij de geboorte van een dochter een premie, wat jaarlijks op de verjaardag wordt herhaald. Wanneer ze overheidsbussen gebruiken, krijgen alle vrouwen bovendien 30 % korting, zo ook Herlinde.

UTTAR PRADESH:
Arme en vuile streek, waar langs de straatkant alom hopen vuilnis liggen, zeer veel mensen in krotten wonen.

Hier vinden we geen luxe overheidsbussen meer, maar opnieuw oude versleten voertuigen. De trein is de beste ‘betaalbare’ optie voor lange afstanden, we vinden nog gemakkelijk plaats enkele dagen vooraf (misschien omdat het moesson/niet toeristische seizoen is).

Ook hier hebben we niet echt veel last van de moessonregens, al hebben we meestal wel onze paraplu bij ons.

Varanasi is echter geen interessante locatie om te bezoeken tijdens het moessonseizoen. De Ganges rivier is buiten haar oevers getreden, wat jaarlijks gedurende een ganse maand het geval is (ditmaal wordt het hoogste peil bereikt sinds 10 jaar). Dit heeft als gevolg dat de kleurrijke ceremonie van het baden op de brede trappen aan de rand van de rivier nu niet plaatsvindt. De crematie gebeurt op een dak van een gebouw omdat het crematieplatform aan de rivier ook onder water staat.

MADHYA PRADESH & CHHATTISHGARH:
Streek die verzorgder overkomt, voor zover we dat kunnen beoordelen vanuit de trein en door het bezoek aan de omgeving van Khajuraho (de enige plaats die we in deze provincie bezoeken).

Ook hier zijn de bussen niet interessant voor lange afstanden en gebruiken we de trein, waarop we zonder problemen nog plaatsen kunnen boeken enkele dagen op voorhand.

De moesson laat zich hier/nu wat meer gelden, onze paraplu’s worden regelmatig geopend, we moeten vaak schuilen in de mooie erotische tempels, wat dan weer enkele interessante ontmoetingen met locale bezoekers meebrengt.

WEST BENGAL & DARJEELING:
In het noorden van deze provincie zouden we Darjeeling bezoeken, maar dit wordt momenteel verboden omwille van gewelddadige betogingen en stakingen. Als gevolg daarvan komen we enkel in Siliguri, en dan nog slechts om er te overnachten op doorreis. Dit is wel de meest opdringerige locatie wat commissiejagers en rickshaw chauffeurs betreft.

Hotels zijn er duur voor wat ze bieden, slecht onderhouden en niet zeer proper.

Calcutta bevindt zich in het zuiden van de provincie, we overnachten er enkel op doorreis.

SIKKIM:
Sikkim was ooit een onafhankelijk koninkrijk, dat te lijden had onder frequente invallen van Nepal, waarbij het delen van zijn grondgebied verloor. In 1947 bekwam het land de bescherming van India, die de buitenlandse zaken en defensie regelde, maar behield administratieve autonomie. Tot in 1975 de eerste minister inlijving bij India aanvroeg, wat door een lokaal referendum werd aanvaard. Toch heeft Sikkim nog steeds een speciaal statuut behouden met een zekere mate van autonomie.

Buitenlanders mogen de provincie slechts bezoeken mits een speciale permit, bovenop hun Indische visum (zie verder).

Het gebied telt 610.600 inwoners, de officiële taal is het Nepalees. De provincie is gelegen in de Himalaya en grenst aan Nepal, Tibet (China), Bhutaan, en de Indische provincie West Bengalen. Men belijdt er vooral het hindoeïsme (+/- 61 %) en het Vajrayana boeddhisme (+/- 28 %). De economie steunt vooral op landbouw en toerisme.

Sikkim geeft ons echt het gevoel in een ander land te vertoeven.

De mensen zijn supervriendelijk, respectvol, beleefd en totaal niet opdringerig.

Hier zijn de straten proper, er lopen geen ‘vrije’ koeien rond in de steden of dorpen.

Opmerkelijk is dat er niet gerookt wordt in het openbaar, dit is bij wet verboden. We zien heel af en toe wel eens iemand een sigaret opsteken in een jeepgarage tijdens het wachten.

Het openbare vervoer verloopt met bussen (schaars) en gedeelde auto’s , minibusjes, en jeeps, die ook privé kunnen worden ingezet tegen een merkbaar duurdere prijs. Voor toeristen zijn er ook moderne ruime auto’s met chauffeur beschikbaar, die voor de ganse reis of per dag kunnen gehuurd worden.

Dit is één van de weinige locaties waar de chauffeurs (meestal) onmiddellijk een correcte prijs aanbieden voor privé vervoer.

Hotels in Sikkim zijn prijs/kwaliteit iets duurder dan in de rest van India, misschien omdat het hier minder toeristisch is, vooral wat buitenlanders betreft. We hebben de indruk dat Indische toeristen minder veeleisend zijn.

Internet is hier moeilijk te vinden, behalve in de hoofdstad Gangtok.

Elektriciteitonderbrekingen komen minder frequent voor, generators vangen ze op.

De moesson brengt ook hier niet al te veel regen op ons pad, we spreken hier van een dagelijkse bui. Doch er is steeds veel bewolking, zodat jammer genoeg de hoge Himalaya bergen niet vaak te zien zijn. In de hoger gelegen locaties treffen we iets lagere, zeer aangenaam warme temperaturen. Hier bekomen we een beetje van de zeer warme temperaturen, waar we sinds een tweetal maanden in vertoeven.

Bij een trektocht in het gebergte wordt er regelmatig in tenten geslapen, al zijn er wel enkele locaties met berghutten. Doch deze worden enkel geopend tijdens het trekking seizoen (oktober – maart). Wanneer we toch zo’n tocht zouden maken (wat men ons ten zeerste afraadt), moeten we rekening houden dat ‘alles’ nat wordt en moeilijk nog droogt tijdens de tocht. Voeding is niet beschikbaar onderweg, alles moet worden meegenomen voor de ganse periode. De tocht is zeer duur buiten het seizoen, omdat de trekdieren elders worden ingezet en we dragers zouden moeten meenemen.

Sikkim is wat natuur betreft totaal anders dan Ladakh, al bevinden beiden zich in het uiterste noorden van India, ten oosten en ten westen van Nepal. Hier komen we in een zeer groene en vochtige omgeving terecht. In beide gebieden heerst een Tibetaanse sfeer, al is deze in Sikkim ietwat minder nadrukkelijk aanwezig. Beiden worden bekroond door het prachtige Himalaya gebergte met zijn immer besneeuwde toppen.

In Sikkim bevindt zich de 3^de hoogste berg ter wereld, de Kangchendzonga, met zijn 8.586 meter vanuit vele locaties in het land te bewonderen, tenminste als er geen wolken omheen hangen.

Permit:
Een permit (ILP – Inner Line Permit) voor Sikkim kan men bekomen bij aankomst aan de provinciegrens. Dit betekent een tijdsverlies dat niet op prijs wordt gesteld als men met openbaar vervoer reist.

De permit is ook op voorhand te verkrijgen in Siliguri, in een kantoor (gesloten op zondag) aan de SNT busterminal voor Sikkim. Het document wordt onmiddellijk opgemaakt. Men heeft hiervoor nodig: 3 pasfoto’s, 2 copies van het paspoort, 2 copies van het Indische visum.

Wie met de bus reist heeft deze permit nodig om een ticket te kunnen kopen.

De gedeelde jeeps naar Sikkim (het alternatieve publieke vervoersmiddel) vragen er niet naar.

Deze permit voor Sikkim is slechts 15 dagen geldig, maar kan worden verlengd met 15 dagen ter plaatse. Hiervoor kan men naar de FRO (Foreigner Registration Office) kantoortjes gaan te Gangtok en Tikjuk (nabij Pelling).We laten onze permit verlengen te Tikjuk, wat zonder problemen verloopt. Hiervoor heeft men het paspoort nodig, alsook het initiële permit document. Een aantal documenten moeten worden ingevuld, een stempel met datum wordt bijgeplaatst in het paspoort en op het permit document.

Tikjuk is te bereiken met gedeelde jeep vanuit Pelling, 10 INR pp., 10 min.

Bus naar Sikkim:
Tickets voor een busrit van Siliguri naar Sikkim worden in Siliguri pas de dag zelf verkocht, vanaf 6 uur.
Maar op dat moment staat er al een lange rij, er zouden mensen vanaf 4 uur wachten.

Mogelijks heeft dat iets te maken met de onrustige toestand op het moment in Darjeeling, waar men niet naartoe mag reizen, maar wel tijdens deze busrit passeert. Alle voertuigen die het traject Siliguri – Sikkim willen rijden, mogen enkel met de politie escorte mee, die 2 maal per dag wordt ingezet.

Shared jeeps naar Sikkim:
Deze vertrekken vanuit Siliguri, schuin tegenover de busterminal voor Sikkim. Een goed alternatief wanneer er geen bustickets meer te bekomen zijn. Ze vertrekken wanneer ze 10 passagiers hebben.

ASSAM:
Hoofdstad Guwahati is totaal niet toeristisch. Weinigen komen naar dit afgelegen gebied waar het moeilijk reizen is. Tot voor kort moest men overal permits aanvragen om toegelaten te worden. Deze regels zijn weliswaar versoepeld, maar blijven zeer onduidelijk en moeilijk haalbaar voor het gebied Arunachal Pradesh, dat wij willen bezoeken (zie verhaal locatie Guwahati). Alleen al het vinden van nuttige en correcte informatie hieromtrent is een quasi onmogelijke taak.

In deze drukke stad hebben we totaal geen last van straatverkopers, opdringerige rickshaw chauffeurs of commissiejagers. We worden eerder aangestaard, omdat men hier zelden westerlingen ziet. Engels wordt minder goed gesproken.

De mensen die we ontmoeten zijn zeer behulpzaam, vriendelijk en vooral gastvrij. Dit is zeer welkom, het is moeilijk onze weg te vinden in de grote drukke stad, waarover ons reishandboek zeer weinig te vertellen heeft.

Ook hier regent het zeer regelmatig, maar zeker niet de ganse dag. De smalle achteraf straten zijn niet verhard en liggen er zeer modderig bij.

INDIA – PRAKTISCH

VISUM

Een Indische visum loopt reeds vanaf de datum dat het uitgereikt wordt, wat een uitzondering is. Het kan dus niet te lang op voorhand worden aangevraagd.

Omdat wij eerst een tijdje in Nepal reisden, konden we het aldus niet in België aanvragen, dat zou onze tijd teveel beperken. In Kathmandu is de aanvraag van een Indisch visum perfect mogelijk, in het daarvoor opgerichte visumkantoor.

Als Belg kunnen we slechts een visum bekomen voor 3 maanden. Al denken we dat dit voldoende zal zijn, hadden we toch graag een iets langere periode gekregen om wat meer ruimte te hebben (zou volgens onze informatie ook in België niet worden toegekend).

Het verkrijgen van een Indisch visum verloopt in 4 stappen, als volgt:

1) online invullen van de aanvraag ‘Visa application form’:
op www.indianembassy.org.np,
dit moet gebeuren 1 werkdag voor de aanvraag persoonlijk wordt bevestigd in het Indische visumbureau (adres: 336, Kapurdhara Marg, Kathmandu, tel. =977 1 4410900).
Let op: hierbij vraagt men de nummers van eventuele vorig Indische visums !

2) aanvraag bevestigen en betalen in het Indische visumbureau (9.30 u – 12.00 u):
hiervoor zijn nodig:
- een print van het ‘Visa application form’,
- 1 pasfoto (let op: speciaal formaat voor een Indisch visum, elke fotograaf in Kathmandu kent de specificaties),
- een kopie van je paspoort,
- een kopie van je eventuele vorige Indische visum(s),
- 4.150 INR (de dag na onze aanvraag werden deze tarieven verhoogd, vermoedelijk + 500 INR).
Let wel: het te betalen bedrag hangt af van de nationaliteit van de aanvrager (idem voor B en NL).

3) afgeven van het paspoort, waarin het visum zal worden aangebracht, in het Indische visumbureau (datum wordt opgegeven bij de aanvraag, normaal gezien 4^de werkdag na de aanvraag) om 9.30 u.

4) ophalen van je paspoort met visum, bij het Indische visumbureau de dag nadat het werd afgegeven, om 17.00 u.

Let wel: de beschreven procedure is het ideale verloop, bij elke fase kan een vertraging worden opgelopen, mocht er iets niet in orde zijn (vb. documenten niet goed ingevuld, pasfoto niet conform, vragen over de inhoud van de aanvraag, … ).

VALUTA

1 EUR = 77,72 INR (Indische Rupee) dd. 21/06/2013

OPENBAAR VERVOER

LOCALE VERPLAATSINGEN:
Rickshaw:
In de meeste steden en dorpen rijden driewielers, al dan niet gemotoriseerd, die een klein aantal mensen kunnen vervoeren.

Ze kunnen privé worden ingezet. Wanneer zo’n chauffeur een westerling treft, probeert hij meestal een onrealistisch hoge prijs te vragen voor de rit.

Als ze al een (taxi)meter hebben, wordt in de meeste gevallen geweigerd deze te gebruiken. Zelf proberen we erop aan te dringen deze te gebruiken, wat vaak toch uiteindelijk lukt.

Indien er geen meter wordt gebruikt, is het belangrijk om voor het instappen een goede prijs af te spreken voor het af te leggen traject. Wat een goede prijs is, komen we meestal te weten door de informatie in ons reishandboek (soms overdreven, soms verouderd), van andere reizigers, van de locale bevolking op straat, bij de hotelreceptie.

Vaak worden deze 3-wielers door de locale bevolking gedeeld of ingezet op vaste trajecten. In dit geval is een ritprijs zeer goedkoop.

Locale bussen:
Deze rijden op korte trajecten in en rond steden, tussen dorpen en als verbinding op middellange afstanden. De ritprijzen zijn zeer goedkoop.

Het betreft hier doorgaans zeer oude voertuigen, waarin bijna altijd de ruiten ontbreken. In het zuiden maakten we vooral gebruik van deze vervoerswijze, omdat we ons meestal konden beperken tot trajecten van middellange afstanden. Deze manier van reizen beviel ons zeer goed, we hadden vaak leuke contacten met de locale bevolking.

Nu we in het noorden reizen, gebruiken we ze minder. De trajecten zijn zeer lang, busverbindingen complex.

Taxi:
Vooral in de steden rijden gewone taxi’s. Deze hebben we amper gebruikt, gezien de beschikbaarheid van de rickshaws.

Afwijkingen in sommige regio’s, zoals Ladakh, Sikkim, … zijn vermeld onder ‘indrukken per provincie / locatie’, zie hoger.

LANGE AFSTANDEN:

Trein:

Een trein boeken in India is vaak vrij moeilijk, omdat vele trajecten al vlug volgeboekt zijn. Informatie hierover vindt je terug op www.indianrail.gov.in.

Velen boeken lang op voorhand tickets op meerdere dagen, als ze nog geen vast programma kennen. Zo zijn ze alvast zeker van een plaats op de dag dat ze de reis uiteindelijk willen maken.

Een ticket kan immers worden geannuleerd tot de namiddag ervoor en wordt bijna volledig terugbetaald.

Als alle plaatsen zijn verkocht, kan je tickets kopen op een wachtlijst. Wanneer je dit zou doen, kijk dan eerst hoeveel tickets er al geboekt zijn op deze wachtlijst. Meestal worden er toch wel (enkele) tickets geannuleerd, daar kan je op gokken, maar het geeft geen enkele zekerheid. De vrijgekomen plaatsen worden toegekend aan de eerste wachtnummers, de dag voordien na 17.00 u.

Wie treintickets boekt bij een boekingsbureautje, kan best eerst checken of het om een bevestigd ticket gaat of een wachtlijstticket. Belangrijk om weten !

En dan is er nog de niet officiële weg: via bedienden van de spoorwegmaatschappij die het systeem saboteren en tickets als verkocht registreren. Ze verkopen deze tickets nadien voor een meerprijs. We horen mensen die hiervoor tot 3.000 INR per ticket opleggen, maar het echt nodig hebben, dus ze hebben weinig keuze.
Zelf kopen we zo’n ticket via onze hotelreceptie in Varanasi, de manager heeft een ‘vriend’ die bij de spoormaatschappij werkt. We willen er niet langer blijven (voor de eerstvolgende vrije treintickets naar onze bestemming, moeten we een week wachten), de Ganges rivier staat buiten zijn oevers en er is weinig te zien in de stad. We hebben nog geluk, betalen (amper) 200 INR extra voor zo’n ticket + 40 INR commissie aan de hotelmanager. En alles verloopt vlot !

In de trein kies je voor een klasse.
De aller goedkoopste tickets zijn niet aan te raden, zeker niet op lange trajecten, tenzij men dit echt aankan. De mensen zitten, liggen, staan, … er op elkaar gepakt en hangen soms buiten aan de deuropeningen om toch maar mee te kunnen. De wagons hebben open ramen die bij regen worden afgesloten, geen A/C.
Zelf proberen we steeds genummerde plaatsen te bekomen, bij voorkeur in een A/C wagon. ’s Nachts reizen we met AC2 en AC3. Dit zijn open ruimtes met resp. 2 en 3 bedden boven elkaar, af te sluiten met gordijnen. Er is A/C in deze wagons. Zelfs tijdens lange dagtrajecten kan dit aangenaam rustig zijn en de meerprijs waard.

Elke trein is verschillend, zo zijn er ook echt luxetreinen. Op het traject New Jalpaiguri – Guwahati treffen we zo’n trein. De rit in klasse 3AC is opvallend duurder dan de vorige die we namen. We krijgen tijdens de rit drankjes, hapjes en een maaltijd geserveerd, een leuke verrassing.

Op deze laatste trein hadden we een Tatkal ticket gekocht aan het loket van het treinstation in Gangtok. Dit zijn tickets die slechts 1 dag voor de rit plaatsvindt, worden verkocht tegen een hogere prijs.

Treinen hebben vaak enorme vertragingen, andere rijden zeer stipt.

Zie ook verhalen Khajuraho, Varanasi, Siliguri, Guwahati.

Bus:
Verplaatsingen op lange afstanden per bus kunnen enorm verschillen naargelang de provincie waarin men zich bevindt. Rajastan bood ons zeer comfortabele overheidsbussen, meestal met A/C. In andere provincies zijn het vaak de privébussen die in betere toestand verkeren, meestal zonder A/C.

Zie hoger bij ’indrukken per provincie/ locatie’.

Vliegtuig:
Binnenlandse vluchten kunnen zeer interessant zijn voor lange afstanden.

Nationale vluchten zijn vaak goedkoop en goed, o.a. met Jet Airways, Jet Konnect.

Deze kunnen best worden geboekt via het internet of in de locale kantoortjes van de maatschappij zelf. Tourbureautjes vragen een commissie.

Met Air India hebben we geen ervaring, we hoorden er negatieve berichten over.

ACCOMMODATIE

Hotels in India zijn prijs/kwaliteit zeer goed. We zochten meestal ter plaatse naar een gepaste accommodatie.

We reizen overal (op Ladakh na) in het moesson seizoen, dus laagseizoen. De meeste hotels zijn zo goed als leeg. Daardoor hebben we vaak de mogelijkheid de hotelkamers aan lagere prijzen te bekomen, vooral bij ietwat duurdere hotels. We betalen soms slechts 40 % van de kamerprijs die aan de receptie uithangt.

ELEKTRICITEIT

We kunnen overal onze normale stekkers gebruiken.

In gans het land wordt men quasi dagelijks geconfronteerd met stroomonderbrekingen, al dan niet van lange duur. De frequentie hangt sterk af van de regio. Er zijn locaties waar we hiervan weinig of niets ondervinden, omdat men bijna overal voorzien is van een back-up systeem d.m.v. batterijen of generator. Op andere plaatsen moeten we onze zaklampen ’s avonds steeds in handbereik houden, eten met kaarslicht, ...

INTERNET

Internet is in het toeristische noorden van India iets vaker ter beschikking in de hotels dan in het zuiden, doch niet steeds stabiel. En lang niet overal. De internetcafés zijn wat beter uitgerust en meer geschikt om een tijdje door te brengen.

GEZONDHEID

Het drinken van leidingwater is niet veilig.

Zelfs Indiërs gebruiken gezuiverd water om hun dranken en maaltijden te bereiden.

Hiermee willen we niet zeggen dat alle Indiërs dit doen, voorzichtigheid is geboden met het gebruiken van maaltijden in locale restaurantjes.

Ook moet men opletten bij het eten van niet gekookte groenten of fruit. Het wassen met drinkbaar water is niet steeds voldoende.

Dit ondervinden we vooral in Ladakh, waar we last hebben telkens na het eten van fruit en rauwe groenten, hoe weinig ook. Men vertelt ons dat de vervuiling in het grondwater zit, dat wordt opgenomen door de gewassen. Enkel het koken ervan, biedt een oplossing.

In onze bagage nemen we steeds een minimale apotheek mee (behalve de persoonlijke medicatie), die antibiotica bevat in geval van ernstige problemen met darmen en luchtwegen. Verder houden we deze beperkt tot wat keeltabletten en pijnstillers. Men kan immers niet op alles voorzien zijn en onze ervaring heeft ons geleerd dat we onderweg meestal iets nodig hebben wat niet in onze voorraad zit.

Overal in het land zijn ziekenhuizen, dokters, apothekers, … te vinden, die probleemloos een diagnose kunnen stellen en over goede medicatie beschikken. We richten ons bij voorkeur naar grotere locaties wanneer we verzorging nodig hebben.

TIPS VOOR DE REIZIGER

Probeer de toeristische toplocaties zoveel mogelijk te vermijden.

Vooral in de regio Rajastan, Agra, Khajuraho, Varanasi, … is de opdringerige drukte uiterst vermoeiend tot onaangenaam. Elders in het land zijn minstens even mooie en zelfs meer boeiende locaties te bezoeken.

Het is opvallend hoe anders de mensen zich gedragen wanneer ze al dan niet vaak met toerisme worden geconfronteerd. De echte pure Indiër is een vriendelijke en gastvrije persoon, vaak zelfs een beetje timide.

INFORMATIE

Reishandboek: Lonely Planet India.
Internet: Wikipedia, Wikitravel.
Reisprogramma’s van organisaties, zoals Dromen, Djoser, ...
Andere reizigers onderweg, travelblogs o.a. www.tangatanga.com.

Reisverslagen Wegwijzer, www.wegwijzer.be.