Reisverhaal «Kabayan»

Azië - deel 2 | Filipijnen | 0 Reacties 23 Oktober 2011 - Laatste Aanpassing 18 November 2011

Het koele bergdorpje Kabayan (+/- 13.000 inwoners) is 1.200 meter hoog gelegen in een zeer groene bergomgeving waar men leeft van de teelt van ‘strong arabica’ koffie en ‘rode kintoman’ rijst.  Op het grondgebied van dit dorp ligt de populaire berg mount Pulag (betekent: ‘heilige grond van Kabayans voorouders’) die met zijn 2.922 meter de 3de hoogste berg van de Filipijnen is, na mt. Apo en mt. Dulang-Dulang. Maar het dorp is vooral bekend omwille van de goed bewaarde mummies van de Ibaloi bevolking, die er zich in verschillende grotten bevinden. Hiervoor kreeg het zelfs een Unesco erkenning. Voor de wandelliefhebber is dit een leuke bestemming.
 
De reis van Baguio naar Kabayan is een avontuur op zich.
Meer dan 1 uur op voorhand komen we aan bij de bus, waar we proberen 2 plaatsen op de achterbank in te pikken. Eigenlijk zijn er reeds 5 van de 6 smalle plaatsen ingenomen door handbagage van anderen, maar Herlinde schuift deze wat dichter bij elkaar, zodat we er met 2 tussen kunnen … afwachten of dit lukt, want plaats voor 7 personen is er echt niet op deze achterbank. We blijken uiteindelijk geluk te hebben … een dame heeft er 2 stuks handbagage gedeponeerd, waarschijnlijk in de hoop zo wat meer ruimte te hebben ... Komt daar nog bij dat dit niet zo’n goeie zitplaatsen zijn, maar een volgende bus rijdt er niet meer vandaag … en toch maar liever een zware verplaatsing dan een dag te moeten wachten, de 21 dagen van ons visum vliegen voorbij … al hebben we ons deze rit wel ietwat anders voorgesteld. Onze bagage wordt op het dak van de bus geplaatst … netjes verpakt onder een groot plastiek zeil (nadien blijkt dit nuttig te zijn, want onderweg krijgen we regen).
Het eerste deel van de busreis gaat over een highway, dit is een smalle maar goed geasfalteerde bergweg, die momenteel op meerdere plaatsen onderbroken is door modderstromen (met daarin grote rotsblokken) die nog niet volledig zijn opgeruimd na de laatste tyfoon (begin oktober). Dat bemoeilijk het rijden enorm. Men is hier overal druk aan het werk … al is het zondag !
Na 2 ½ uren verlaten we de highway en rijden verder op een onverharde smalle bergweg in zeer slechte staat, mede door de vele modderstromen die de laatste tijd de weg overspoelden (regenseizoen, tyfoons), … waar andere voertuigen kruisen een opgave is. Meestal moet er een eind achteruit worden gereden omdat de weg te smal is, toch blijft het telkens millimeterwerk … spannend !
Al bij al valt het zitten op de achterbank beter mee dan verwacht, de bus geraakt amper vooruit waardoor we wat minder door elkaar worden geschud. Ondertussen is de middengang gevuld met staande passagiers, ook het dak geraakt stilaan volzet. De berglandschappen onderweg zijn prachtig, vaak spectaculair … soms rijden we langs de rand van een weggespoeld stuk rijbaan en houden toch even onze adem in, ook omdat we hebben gezien dat de banden van de bus totaal geen profiel meer over hebben … maar we moeten vertrouwen hebben in de ervaren chauffeur. Een auto komt hier niet door !
 
In het donker komen we aan in het zeer afgelegen dorpje, waar de bewoners ons vriendelijk de ‘Coop lodge’ wijzen. Dit is de enige slaapplaats hier, die bestaat uit enkele piepkleine kamertjes met stapelbed en gezamenlijk sanitair. Maar we klagen niet … alles is zeer netjes en proper. Na een heerlijke verfrissende koude douche rusten we even uit in het kleine zitplaatsje en maken kennis met de vriendelijke uitbaatster van de lodge, Nila, die ons vertelt dat er nog een andere gast is, in het gastenboek hebben we zelf al gezien dat de vorige bezoekers hier meer dan een week geleden vertrokken. Kort nadien maken we kennis met de Australiër Kevin en gaan samen iets te eten zoeken. In dit dorpje zijn enkele kleine locale eetplaatsjes … de meeste sluiten echter om 19.00 u. Wanneer we terugkeren naar ons hotelletje, worden we op straat vergezeld door groepjes vrolijk dronken jonge mannen uit het dorp … het is zondag, dan wordt er gedronken, vooral Gin.
 
’s Ochtends zijn we blij verrast met de mooie omgeving waarin we zijn terechtgekomen, het dorpje wordt omringd door rijstterrassen en prachtig groene bergen, met een bijzonder gevarieerde fauna en flora.
Nadat we een bezoek aan het museum hebben gebracht, waar we onze eerste echte mummie zien (tussen 800 en 1.000 jaar oud), wandelen we de vallei in, op weg naar de Tinongchol Burial Rock. Hier werden de doodskisten in rotsholtes opgeborgen, enkele zijn nog bewaard gebleven (dit fenomeen kwamen we ook tegen in Sulawesi, Indonesië). Onderweg komen we langs de rivier, waarin men met grote zeven aan het werk is, op zoek naar koper. In de bijhorende werkplaats boven aan het pad, vertelt men ons dat hiervan de meeste dorpelingen kunnen leven … Ondanks de hoogte is het hier enorm warm, we puffen wanneer we terug de vallei uitklimmen naar het dorp.
 
Om geen tijd te verliezen, wandelen we onmiddellijk door naar de Opdas Mass Burial Cave, deze grot is in het dorp zelf gelegen. Aan het bordje ‘opdas’ nemen we het smalle betonpaadje tussen de huisjes door naar beneden. We volgen dit een hele tijd, tot we tussen de rijstveldjes uitkomen. Dit lijkt ons verdacht ver, maar we zien niemand om het aan te vragen. Bovendien is het hier zeer mooi, we wandelen verder. Wanneer we bijna beneden in de vallei zijn, komen we langs een klein huisje, waar we de vraag stellen … de vriendelijke man wijst naar boven …
Bijna helemaal terug boven, op een 30-tal meter van de hoofdstraat verwijderd, vragen we opnieuw de weg. De Opdas grot bevindt zich aan de achterzijde van een huis, vlakbij de hoofdstraat. We liepen dus een heel eind te ver … maar genoten toch van de mooie wandeling.
Hier vinden we een kleine grot, waarin een heleboel beenderen zijn bewaard, hoofdzakelijk schedels.
 
Sinds gisterenavond zijn we al op zoek naar vervoer om bij de Timbac grotten te geraken. Dit zijn de meest bekende grotten waarin nog zeer goed bewaarde mummies liggen. Bovendien zijn ze toegankelijk voor het publiek … We vonden al enkele mannen met een 4x4 voertuig, maar allen haken af omdat ze het rijden over de weg ernaartoe niet zien zitten met hun voertuig. Uiteindelijk brengt Nila (lodge uitbaatster) ons in contact met een 4x4 truckchauffeur. Deze aarzelt, maar na de bevestiging van het toerismekantoor, dat er reeds onlangs via die weg is gekomen, beslist deze ons er morgenochtend toch naartoe te brengen. Oef !
 
De rit naar de Timbac grotten in de open bak van onze gehuurde 4x4 vrachtwagen is prachtig. Wat een adembenemend mooie omgeving van bergen en valleien, met rivieren, rijstterrassen, … niet te beschrijven. De rit valt al bij al goed mee, maar een voertuig met lagere ophanging zou hier moeilijk kunnen passeren, de rotsen op het wegdek liggen zeer oneffen, er zijn vrij grote niveauverschillen.
 
In 2 verschillende grotten zien we een aantal kisten, die door de bewaker worden geopend. Hierin liggen telkens een of meerdere mummies (ook baby’s), die ongelooflijk goed zijn bewaard. Op de gedroogde huid van hun armen en benen zijn duidelijk nog tatoeages te zien. Zeer indrukwekkend !
 
 
Hotel:
Coop Lodge, 200 PHP per persoon voor een nette piepkleine 2 persoonskamer met stapelbed, gemeenschappelijk sanitair (koud water), handdoek op vraag ter beschikking, zithoek, balkon, zeer vriendelijke en behulpzame uitbaatster, Kabayan Coop lodge, beoordeling: 3/5
 
Ernaartoe:
taxi hotel – Dangwa busterminal in Baguio: 45 PHP, 10 minuten onderweg
bus Baguio – Kabayan:  135 PHP pp, 6 ¼ uren onderweg over een afstand van 85 km, er rijden slechts 3 bussen per dag, waarvan de laatste om 12.00 u vertrekt, wees tijdig aanwezig want ze zitten al vlug overvol (wij hadden met veel geluk de 2 laatste plaatsen op de achterbank en waren 1 uur op voorhand ter plaatse).
 
Excursie:
Kabayan national museum: inkom 20 PHP pp.
Tinongchol burial rock: inkom gratis
Opdas Mass burial cave: inkom 20 PHP pp, aangeduid op straat, eenmaal op het smalle betonpad is deze onmiddellijk gelegen aan de linker kant achter een huis (niet aangeduid, best even vragen aan de mensen rondom)
Timbac caves: inkom 20 PHP pp.
ernaartoe: in de open laadbak van een 4x4 vrachtwagen, als tussenstop op doorreis naar Sagada, zie verhaal Sagada, ernaartoe.

Tips:
Informeer je bij het toerismekantoor van Kabayan, toen wij hier kwamen was de bewaker van de Timbac grotten in Kabayan en reed met ons mee ernaartoe. Hij heeft de sleutel om de poort van het domein en de 2 grotten te openen. Het zou een teleurstelling zijn hiernaartoe te gaan en niet binnen te geraken !
Wanneer je met hen een afspraak maakt, heb je geen gids nodig, ze vroegen ons wel de gids een kleine (hij krijgt reeds een loon, dus vroeg men om niet te overdrijven) fooi te geven.
Je kan de tocht ook in de omgekeerde richting maken, laat je afzetten aan de highway tussen Baguio en Sagada, van daaruit is het maar een klein eindje wandelen (+/- 1 uur). Van de grotten naar Kabayan daalt het 1.200 meter, dus dit is makkelijker te voet te overbruggen.

Wij zochten vervoer omdat we het niet zagen zitten de 1.200 meter naar de grotten te klimmen met zware bagage. 

 

Print Friendly and PDF

 

 

 

Fotoalbums van locatie «Kabayan»

Kabayan (9)

23 Oktober 2011 | Azië - deel 2 | Filipijnen | Laatste Aanpassing 18 November 2011

  •   één van de vele gezegdes langs de straatkant
  • onze 4x4 truck met chauffeur
  • Tinongchol burial rock
  • Opdas Mass burial cave
  • Timbac caves

 

Plaats een Reactie

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking