Reisverhaal «Filipijnen - algemeen»
Azië - deel 2
|
Filipijnen
|
0 Reacties
04 November 2011
-
Laatste Aanpassing 05 December 2011
De Filipijnen is het 2de grootste eilanden archipel ter wereld na Indonesië, gevormd door 7.011 eilanden. Het land wordt begrensd door de Zuid Chinese zee in het Westen en de Filipijnse zee in het oosten. Met zijn 300.000 km² en 96 miljoen inwoners is dit het 12de dichtstbevolkte land, men kent er een bevolkingsgroei van 2 %. De hoofdstad is Manila.
Met zijn 66 nationale parken en 202 beschermde natuurgebieden is het een prachtig land om te bezoeken voor de natuurliefhebber. De hoogste berg is Mount Apo (2.954 m hoog). Door het land loopt een keten van actieve vulkanen waarvan er een aantal kunnen beklommen worden. Men vindt er de grootste variatie aan soorten koralen samen op 1 plaats.
Het zuidelijk gelegen Mindanao eiland, waar hoofdzakelijk een Moslimbevolking woont, is onveilig en wordt afgeraden aan toeristen omwille van regelmatige aanslagen.
Zelf reizen we rond op het eiland Luzon, waar de hoofdstad Manila is gelegen. Op het noordelijke deel van dit eiland is superrustig en veilig reizen, hier ontmoeten we echt weinig andere toeristen. In de regio rondom Manila kent men duidelijk meer toerisme, ook van locale bevolking (inwoners van Manila ontvluchten hun stad tijdens het weekend). Enkel in het zuiden hebben we wat last van opdringerigheid door mensen die toeristische diensten aanbieden, volgens ons mede door het overgrote aanbod en de weinige toeristen tijdens weekdagen.
De Filipijnen is een opvallend proper land. Alles is er oud, maar zeer goed onderhouden, vb. bussen, auto’s, hotels, … Men houdt er van kleuren, dit merkt men vooral aan de gebouwen en voertuigen.
Door zijn koloniale geschiedenis vindt men er veel Amerikaanse en Spaanse invloeden terug. Voor ons voelt dit land en zijn inwoners meer Latijns Amerikaans aan dan Aziatisch. Het kent een aparte sfeer, het ontdekken waard !
Economie:
De Filipijnen is de grootste producent ter wereld van kokosnoten en ananas. Maar tevens is het ook het land waar de meeste rijst wordt ingevoerd … ondanks de prachtige uitgestrekte rijstterrassen ten noorden van Manila (?).
Landbouw: rijst, kokosnoot, suiker, maïs, bananen, ananas, mango’s, kweken van vissen, vee.
Industrie: voedings-, petroleum- en (houts)koolproducten, elektrische machines, chemicaliën, chemische producten, schoeisel.
Export: elektronica, machines en transportmiddelen, gereedschappen.
Bevolking:
De Filipijnse bevolking is supervriendelijk en maakt graag een praatje, maar komt normaal gezien niet opdringerig over, behalve in de meest toeristische plaatsen zoals Manila en omgeving.
Dit is het land met het 3de grootste percentage Engelssprekende inwoners ter wereld, wat contacten vergemakkelijkt.
Vaak komen we Koreanen tegen die hiernaartoe zijn uitgeweken.
De gemiddelde leeftijd in de Filipijnen bedraagt voor vrouwen 74 j., mannen 68 j., in België respectievelijk 81,9 j. en 75,8 j.
Vele Filipijno’s dromen van een toekomst in het buitenland, waar ze hopen veel te kunnen verdienen en zo hun familie thuis te steunen. Ze zijn hiervoor bereid de laagste jobs te aanvaarden … maar dit blijkt in de praktijk niet zo gemakkelijk te realiseren. Alhoewel we al Filipino’s tegenkwamen in vele andere landen.
Het Katholicisme (80 %) is de algemeen verspreide godsdienst, met uitzondering van het zuidelijke eiland Mindanao, waar de moslims overheersen. Daarnaast vindt men ook protestanten, oud-katholieken en Boeddhisten.
In de Filipijnen komt veel prostitutie voor, ook door kinderen. Dit zou o.a. een gevolg zijn van de jarenlange aanwezigheid van Amerikaanse militairen.
Net als elders in Azië is karaoke een van de favoriete bezigheden, hier ook wel eens videoke genoemd. Hanengevechten zijn een favoriete ‘sport’ in de Filipijnen.
Mannen geven mannen een hand, een glimlach aan vrouwen !
Talen :
De voertaal is het Filipino, een grappige mix van Maleisisch/Indonesisch, Spaans en Engels (dit is zeer grappig wanneer we bvb. proberen op TV de nieuwsberichten te volgen). Verder is het Engels alom gekend en spreekt men ook 8 sterke dialecten (+ nog een aantal minder verspreide).
Ontmoetingen:
Wanneer we op de bus van Batac naar Vigan wachten (zie verhaal Vigan), komt een vrouw met ons praten, ze heeft een kaderfunctie in een productiebedrijf. Zij droomt ervan in Europa te kunnen werken om meer te verdienen. Haar man is kunstenaar en het is zeer moeilijk om hun gezin met 2 kinderen te onderhouden van haar wedde alleen. Dergelijke verhalen horen we af en toe wel eens. De Filipino’s hebben veelal het idee dat het elders beter is dan in hun land … het verhaal over het ‘gras dat altijd groener is aan de overkant’ … (?)
Aan de andere kant denken we niet dat de mensen hier echt arm zijn. Ze hebben misschien wel minder comfort dan in de Westerse wereld, maar leiden een totaal verschillend leven.
Verder tijdens onze reis, in het eenvoudige afgelegen bergdorpje Kabayan, zonder enig modern comfort (geen verharde weg ernaartoe, geen internet, …), ontmoeten we een dame die 7 kinderen heeft, alle 7 behaalden ze een universitair diploma en werken in een stad. Zelf ziet ze er echt veel jonger uit dan haar 55 jaren … we brengen een aangename en boeiende avond door met haar, ze vertelt echt zeer open over het leven hier in de Filipijnen.
Een taxichauffeur in Manila spreekt met ons over zijn afkomst, het eiland Cebu. Hij kwam naar de stad om er zijn kost beter te kunnen verdienen en ontmoette er zijn vrouw. Ondertussen heeft hij een bescheiden oude woning gekocht en bouwt een spaarpotje op om bij zijn pensionering terug te kunnen keren naar zijn geboortestreek en er een huis te kunnen bouwen op de grond die hij erfde. Zeer herkenbaar vinden we dit.
Tijdens onze vlucht van de Filipijnen naar Vietnam, zitten we naast een jongen uit Puerto Galera, waar we toevallig ook net vandaan komen. Hij vertelt graag over zijn leven in de Filipijnen, waar hij best tevreden mee is. Zijn beroep bestaat uit het bouwen van websites, als hobby biedt hij gratis logies aan toeristen (
www.coachsurfing.com) in de hoop hiervan zelf ook gebruik te kunnen maken om internationale reizen te maken. Op die manier reist hij nu naar Vietnam en Cambodja. Hij droomt ervan ooit eens in Europa te geraken.
Weetjes:
Bekende films werden opgenomen in de Filipijnen, o.a. ‘Apocalipse now’, ‘Platoon’, ‘Born on the 4th of July’ (oorlogsfilms), ‘Crying ladies’ (comedie), …
De jojo is een Filipijnse uitvinding.
De Filipijnse mango is de zoetste ter wereld.
Accommodatie:
Vooral in de minder toeristische en afgelegen streken van dit land vinden we goedkope hotelletjes, deze zijn basis maar toch steeds proper en vaak gezellig ingericht.
Openbaar vervoer:
Het locale openbare vervoer bestaat uit jeepneys, oude limousineachtige oorlogsvoertuigen, die mooi zijn opgekalefaterd en kleurrijk beschilderd. Het lijkt wel een strijd om ter mooist ! Hiermee kan men zich zeer goedkoop verplaatsen, soms moet men wachten tot alle plaatsen volzet zijn … vaak propt men er tot 27 passagiers in met hun bagage … van haringen in een bakje gesproken !
Verder vindt men overal tricycles, motorfietsen met zijspan die privévervoer verzorgen. Hiermee vervoert men normaal gezien 2 personen + eventueel bagage, maar vaak zit er ook een derde achterop bij de chauffeur. En de locale bevolking slaagt erin om met 6 mee te rijden …
Taxi’s zijn ook overal beschikbaar en normaal gezien best goedkoop. Maar weerom in dezelfde streek, rondom Manila, proberen de chauffeurs grotere winsten op te strijken.
De verplaatsing van luchthaven Clarck naar Santa Juliana wordt ons voor 2.500 PHP door een taxichauffeur aangeboden, terwijl we er met het openbaar vervoer + tricycle vlotjes geraken voor 480 PHP in totaal.
Wanneer we in Manila naar de luchthaven willen, vraagt een taxichauffeur ons 300 PHP, zijn meter zou niet werken en collega’s in de buurt willen ons niet meenemen (afgesproken spel !). We weten dat het zo’n 5 km ver is, dit is te duur. Onderhandelen helpt niet. We wandelen wat verder en stoppen een andere taxi in de straat … wanneer we aankomen in de luchthaven staat de meter op 64 PHP, een mooi prijsverschil !
Nadien horen we op het vliegtuig van de Filipino die naast ons zit, dat hij 200 PHP betaalde voor een taxi naar de luchthaven, voor ongeveer dezelfde afstand. Zelfs argeloze landgenoten worden in de zak gezet !
Op grotere afstanden worden lijnbussen ingezet. Deze zijn meestal in redelijk goede staat en rijden vrij stipt, maar vorderen langzaam door vele stops, overal waar men wenst ... Afhankelijk van de locatie heeft men een meer of minder druk uurrooster. Vaak zitten deze bussen propvol, het dak is de oplossing …
Bepaalde organisaties verzorgen lange afstandsbusdiensten met vrij comfortabele bussen. Deze zijn doorgaans zeer goed georganiseerd. Ze stoppen onderweg nauwelijks.
In Vigan geeft men iedereen een volgnummertje om op te stappen. Wij kwamen eerst aan in de busterminal en hebben eerste 2 nummertjes. De vrijgekomen plaatsen mogen naar keuze worden opgevuld, omdat we eerst zijn kunnen we toch naast elkaar zitten. Zolang we niet allebei zijn opgestapt (Marc moet eerst de bagage afgeven om in het ruim te stoppen), moeten de volgende passagiers geduldig wachten.
Het betaalsysteem: tijdens de busrit komt een ontvanger rond. Eerst krijgt iedereen een briefje dat wordt doorgeprikt volgens bestemming en de bijhorende prijs. Zo kunnen de passagiers het gepaste geld klaar nemen en verloopt het betalen vlot wanneer de ontvanger zijn 2de ronde doet om te incasseren. Aan de hand van dit systeem weet men vooraan in de bus wanneer er moet gestopt worden, wie zijn bestemming niet kent of niet gezien heeft (vb. slaapt) wordt op dat moment verwittigd.
Tussen Vigan en Baguio moeten we echter meer dan 2 uren wachten op een bus die normaalgezien om het half uur rijdt. Een medepassagier vertelt ons dat er wel vaker bussen worden geschrapt (?).
Post:
Een postkantoor vinden in de kleine dorpjes ten noorden van Manila is niet evident, en het moet dan nog open zijn … uurroosters gelden hier niet steeds. Op onze vraag hoe lang een brief onderweg is naar Manila, heeft men geen antwoord … ’t zou wel eens een maand kunnen duren. En van daaruit moeten internationale brieven/kaartjes dan nog worden verder gezonden naar het buitenland. Post wordt best verstuurd vanuit de grotere steden of Manila zelf, wat veel tijdwinst kan opleveren.
Prijzen:
1 literfles Gin kost 2 EUR
1 liter Diesel brandstof kost 0,75 EUR
een ijsje kost 0,25 EUR
een goed maandloon bedraagt 200 EUR
Visum:
21 dagen met inreisstempel (mits aantonen van uitreisticket). Dit kan nadien verlengd worden tot 59 dagen, wat niet logisch is aangezien je moet kunnen aantonen dat je binnen de 21 dagen het land weer verlaat om te worden toegelaten op de heenvlucht. Bij verlenging moet je dus de kost van het extra visum betalen + de datum aanpassing van je terugvlucht, als dit dan al mogelijk is.
Wanneer men langer in het land wenst te verblijven, kan men dus beter op voorhand een visum aanvragen bij de Filipijnse ambassade.
De Filipijnen kunnen enkel bereikt worden via de lucht, toeristen worden niet toegelaten op de internationale schepen die het land aandoen.
Valuta:
PHP = Filipijnse Peso
1 EUR = 59,75 PHP (info dd. 12 oktober 2011)
ATM: niet alle geldautomaten kunnen gebruikt worden met buitenlandse debet- of creditkaarten.
Cash opnemingen kan tot 10.000 PHP, meestal mits kost van 200 PHP.
Toppers van onze reis:
Santa Juliana – Mount Pinatubo
Kabayan en omgeving, de weg naar de Timbac caves en de caves zelf met zijn mummies
Batad met zijn rijstterrassen
Floppers van onze reis:
geen
