Reisverhaal «Toila»
Baltische Staten
|
Estonië
|
0 Reacties
22 Juli 2010
-
Laatste Aanpassing 28 April 2011
Op weg van Elva naar Toila bezoeken we een aantal mooie plaatsjes.
In Alatskivi vinden we een kasteel dat werd gebouwd naar het model van Balmoral in Schotland. Het park met vijver er rond is niet zeer goed onderhouden. We gaan niet binnen in het kasteel omdat het geen authentieke Estse stijl biedt.
Kolkja, Kasepaä en Varnja zijn zeer typische dorpjes aan de oever van het Peipsi Järv stuwmeer, dat de grens met Rusland vormt. Hier wonen oud-gelovigen, een groep afgescheiden orthodoxe christenen, die uit hun land werden gezet. Langsheen de dorpsstraat staan hun houten huisjes, met in elk groentetuintje minstens 1 rijtje uien. Volgens de traditie zou er ook telkens een spade staan, maar dat lijkt ons verleden tijd … we hebben er geen kunnen vinden.
In Kolkja bezoeken we het museum van de oud-gelovigen, waar het leven en de gebruiken van het oude volk worden afgebeeld (25 EEK pp.). Opvallend is de enorme haard die in het centrum van het huis is gebouwd in steen. De muren van deze haard komen uit in elke kamer eromheen en zijn bezet met porseleinen tegeltjes. De keuken krijgt het grootste deel van de haard, die hier een stuk uitsteekt op tafelhoogte, omdat er ook op wordt gekookt. Een vriendelijke dame geeft ons in moeilijk Duits wat uitleg over de traditionele klederdracht.
Op het strandje van Kallaste gaan we even kijken naar de 8 meter hoge rode zandsteenrots.
Het 19de eeuwse klooster van de oud-gelovigen te Raja is een eenvoudig geel geschilderd houten gebouw met bijhorende kerkje, wel leuk met de open klokkentoren.
Vissersdorpje Mustvee telt 4 kerken van verschillende religies. Een mooi sober beeld ‘de maagd’ siert de waterkant.
Toila zelf is een toeristisch dorpje, gelegen aan de Baltische Zee, met een klein groen natuurpark, het Toila Oru.
Een daguitstap vanuit Toila brengt ons naar Narva, een vroegere Hanzestad gelegen aan de Narva rivier die hier de grens met Rusland vormt. De stad toont vele sporen van een woelig verleden. Echt mooi vinden we de stad niet, maar hij heeft iets.
We bezoeken een Russisch-Orthodoxe kathedraal waar juist een begrafenisdienst wordt afgerond. Wat jonge mensen zijn hierop aanwezig in traditionele klederdracht.
Indrukwekkend zijn de immense gebouwen van een textielfabriek die nog steeds in werking is. Het Art Nouveau ziekenhuis ertegenover is niet echt mooi.
Het terrein rond het kasteel van Narva, biedt uitzicht op de grensbrug en het Russische Fort, de vesting van Ivangorod, dat werd gebouwd op de andere oever van de Narva rivier als tegengewicht voor het kasteel van Narva. Het kasteel is toegankelijk voor publiek, tot boven in de toren.
Even staan we stil om te zien hoe grondig de grenspost met Rusland hier wordt bewaakt, metershoge prikkeldraad is langs de brug geplaatst, zodat niemand illegaal het land in of uit kan. Wie hier de grens over wil, moet wel wat geduld hebben, er gebeuren zeer grondige controles van elk voertuig dat passeert.
Onderweg stoppen we in Sillamäe, een modelplaatsje uit de laat-Stalinische periode. Na WOII diende dit stadje als militaire basis voor de chemische en nucleaire oorlogsvoering van de Sovjet-Unie. Tot 1990 werden hier enkel Sovjetburgers toegelaten, zelfs Esten werden niet geduld. Op heden wonen hier nog steeds bijna uitsluitend Russen.
Het verlaten ogend straatbeeld bestaat uit vele sobere vierkante woonblokken in pasteltinten. Enkele officiële gebouwen zijn mooi om zien. Aan het strand zien we wat kleine armoedige houten vissershuisjes.
Klooster Kuremäe is een Russisch-Orthodox klooster waarin nog zo’n 150 nonnen wonen. Ze leven van groenteteelt, houden schapen, paarden en kippen. Binnen de muren van het klooster vinden we prachtige bloementuinen en een groen park. Overal zien we de nonnetjes aan het werk, uitgedost in zeer ouderwetse bebloemde-schort-kledij, met dito hoofddoek. De gebouwen zelf zijn bijzonder, opgetrokken uit rode baksteen, met groene koepels op de torens.
De 11-merenwandeling (12 km) start in het landschapsreservaat Kurtna maastikukaitseala, we parkeren op de parking van het verouderde vakantiecentrum Niinsaare. Het pad dat wordt aangeduid met blauwe verf op de bomen is te vinden een 50-tal meter vóór de parking, waar het de bossen induikt (eventjes zoeken, het wandelpad is aanvankelijk overwoekerd, maar al vlug wordt het een zeer aangenaam en goed begaanbaar pad). We genieten van deze zeer gevarieerde en rustige wandeling langs de 11 meertjes en door verschillende types van bos en onderbegroeiing. Waar het drassig wordt, zijn mooie houten loopbruggetjes voorzien.
Overnachting:
Kämping Männisalu bij het Toila Spa Hotel, 100 EEK per nacht voor 2 personen + tent + auto + elektriciteit (speciale campingstekker), veel schaduwplaatsen, proper verzorgde sanitair, keuken met kookplaten, koelkasten + vriesvak, gratis WIFI, houten huisjes te huur, omheind terrein, aan zee, vriendelijke ontvangst, aangename maar zeer drukke camping waar kampeerders zeer laat hun BBQ aanmaken (23.00u is geen uitzondering), met alle gevolgen van dien, Ranna 12, Toila, tel. +372 334 29 04,
[email protected],
www.toilaspa.ee
Fotoalbums van locatie «Toila»
