Reisverhaal «Battambang»
Azië - deel 2
|
Cambodja
|
0 Reacties
04 Januari 2012
-
Laatste Aanpassing 14 Februari 2012
Battambang, met 140.000 inwoners de 2de grootste stad van Cambodja, heeft ondanks zijn drukte een eerder landelijke uitstraling. In de streek kent men de grootste rijstproductie van het land. De bevolking is een mix van Khmer, ethnische Vietnamezen, Laotianen, Thai en Chinezen. De Hindoe religie is hier beter vertegenwoordigd dan in de rest van Cambodja. De ligging van Battambang, langs de pittoreske, rustig kronkelende Sangker rivier, in een omgeving met vele aantrekkelijke bezienswaardigheden, maakt het tot de 5de meest bezochte plaats van Cambodja. Niettegenstaande dat heerst in deze stad totaal geen toeristische sfeer. Hier vindt men nog mooi bewaarde gebouwen in de Franse koloniale architectuur.
We komen aan in Battambang als enige westerlingen op de locale bus en mogen dat voelen … onmiddellijk worden we omringd door een groot aantal tuk-tuk chauffeurs, die ons allen een hotel willen aanbevelen. We weten niet waar eerst kijken of luisteren … Zulke toestanden zijn voor ons steeds een punt van frustratie, het is moeilijk iemand voorop de anderen uit te kiezen. Bovendien willen we eerst rustig onze bagage uit de bus halen na een lange rit en nemen graag de tijd om zelf een hotel uit te kiezen. Het is vlug beslist … we doen onze rugzakken om en wandelen naar het dichtstbijzijnde hotel, dat in onze reisgids bovendien een goede score krijgt. We zijn blij dat het meevalt, want buiten aan de deur blijven enkele tuk-tuks ons opwachten … mochten we hier niet blijven … ze volgden ons.
Uiteindelijk hebben deze mensen geen slechte bedoelingen, ze zijn met veel te veel om de stad te bedienen en elke rit is belangrijk om hen te helpen overleven. Wanneer we een tuk-tuk nemen, zullen wij steeds opteren voor een niet opdringerige chauffeur, die waarschijnlijk minder vaak aan de bak komt.
’s Avonds is het even zoeken naar een geschikt restaurantje, het aanbod is eerder beperkt.
De volgende dag krijgen we reeds vóór ons ontbijt een voorstel van een tuk-tuk chauffeur die aan de hotelreceptie probeert klanten te vinden. Hierop gaan we niet in, we zullen de omgeving vandaag per fiets verkennen. De receptioniste geeft ons een plannetje en wat uitleg voor we vertrekken.
Als oriëntatiepunt gebruiken we de Sangker rivier, waarlangs het leven rustig zijn gangetje gaat. Hier woont men eerder primitief in kleine open houten huisjes, de meeste activiteiten gebeuren langs de straatkant.
Marc die al een tijdje op zoek is naar een kapper, stopt wanneer hij er onderweg eentje ziet. Hij vindt het leuk om zijn haren te laten knippen in een ouderwetse kapperszaak langs de straatkant. Hier zitten een 6 tal mannen bordspelletjes te spelen. Niemand heeft interesse, ze kijken wel op als Marc de vraag stelt, maar er worden geen aanstalten gedaan om het spelbord te verlaten. Wie de kapper is … dat is ons niet duidelijk ... misschien is die zelfs niet aanwezig. Na even afwachten, rijden we verder. Een tijdje terug in Laos had Marc een gelijkaardige ervaring, toen zei de kapper vlakaf ‘neen’.
We beginnen te vermoeden dat men te verlegen is om het haar van een westerling te knippen …
Wat verder langs de rivier, rijden we opnieuw voorbij een kapper, een wat jongere man deze keer. Wanneer Herlinde al fietsend een teken doet naar hem, lacht hij blij en knikt. We stoppen, Marc neemt plaats op de ouderwetse houten kappersstoel. Nadat zijn haren zijn geknipt (zoals steeds in Azië, een coupe met zeer lange haren bovenaan …) begint de man Marc te scheren met een akelig scherp plooimes. Herlinde durft haast niet te kijken. De kapper blijkt het gevraagd te hebben, Marc wou hem dit gunnen ‘omdat de man anders haast niets verdient’. Nadat het werk is verricht, volgt een massage van hals en schouders als bonus. Voorbijgangers blijven even staan kijken …
Voor dit alles rekent de arme man slechts 3.000 KHR (zowat 0,55 EUR), de laagste prijs die een kapper Marc ooit vroeg.
Ondertussen neemt Herlinde even een kijkje op een huwelijksfeest. Het is momenteel de periode van de huwelijken in Cambodja, tijdens het droge seizoen is er geen werk op de rijstvelden en heeft men hiervoor de tijd. Zo’n feest duurt 2 dagen en er zijn vele genodigden. Een dure aangelegenheid, wat vaak een probleem vormt. Het is echter de gewoonte dat de gasten een enveloppe met geld schenken. Dit wordt gebruikt om het feest te betalen. De overschot gaat naar het jonge paar als huwelijksgeschenk.
De feesttenten worden meestal opgesteld midden op straat, we komen ze in gans het land tegen. Soms blijft een kleine doorgang vrij, maar auto’s kunnen er meestal niet door. Borden zijn vlug gemaakt om de omleiding aan te kondigen op het vorige en volgende kruispunt … De kleurrijke tent wordt ingericht met mooi versierde stoelen en tafels, uit grote boxen schalt luide muziek. Het eten wordt aan de straatkant bereid. Iedereen is feestelijk uitgedost, nogal overdreven opgemaakt. Aan drank ontbreekt het niet …
Wat rustig is het hier, leuk fietsen terwijl we om ons heen kijken, kinderen groeten en terugwuiven (ook volwassenen vinden dit leuk), hier en daar stoppen we om iets wat beter te bekijken. Wanneer we een kijkje nemen bij enkele rekken die langs de straatkant staan, waarop rijstpapier in de zon droogt, nodigt een vrouw ons uit in haar huis. Daar toont ze ons hoe men dit vervaardigd.
Ook andere dingen liggen hier aan de straatkant te drogen, o.a. bananenchips, tomaten, rode pepers, vis, … We rijden door tot aan de tempel Ek Phnom, om terug te keren langs de overkant van de rivier. Hier woont men wat primitiever, in houten huisjes. De straat is niet verhard.
Wat meer landinwaarts komen we langs een visverwerkingsbedrijfje, waar we een bezoekje brengen. Hier worden verschillende soorten vis gekuist, onthoofd, gepekeld, …
Onze volgende stop is de tempel Wat Somrong Knong. In 1976 werd deze boeddhistische tempel door de Rode Khmer opgeëist en tot gevangenis omgevormd. Het omringende domein veranderde in een ‘killing field’, waar meer dan 10.000 mensen werden omgebracht op afgrijselijke manieren, zoals o.a. giftige slangen bij hen plaatsen, het openrijten van de borstkas met een schoffel, …
Hier bevindt zich een interessant oorlogsmonument met prachtige bas-reliëf taferelen rondom, die schrijnende situaties uit de Rode Khmer genocide oorlog tonen, uit gans het land. Wat we hier zien sluit perfect aan bij de informatie van vorige herdenkingsplaatsen die we bezochten.
Op terugweg stoppen we nog even bij een oude Pepsi fabriek, die in 1975 door de Rode Khmer in beslag werd genomen. Pepsi keerde hier nooit terug. Het domein is verboden terrein, maar niemand stoort zich hieraan, dus nemen we een kijkje. In een magazijn zien we nog bakken met oude flesjes onder een dikke laag stof. Families hebben hun intrek genomen in enkele van de gebouwen, buiten staat de gezamenlijke ‘satelliet’-TV. En op het grote voorplein is men een tent aan ’t installeren voor nog maar een trouwfeest.
De volgende dag twijfelen we om een brommertje te huren, maar nemen uiteindelijk een tuk-tuk om de verdere omgeving te verkennen.
Onze eerste stopplaats is bij de zogenaamde norries. Dit zijn treintjes van bamboe, die door de locale bevolking in de jaren ’80 werden gemaakt, een praktische en goedkope oplossing voor het vervoeren van hun goederen. Er waren toen maar weinig transportmiddelen, de wegen werden vernield tijdens de oorlog. Deze treintjes bestaan uit 2 wielassen, waarop een bamboe platform past. Initieel werden ze manueel aangedreven, ondertussen zijn er kleine motortjes op gemonteerd. Een norrie is vlug gedemonteerd en van de sporen verwijderd, telkens er eentje van de andere kant aankomt … of een echte trein. Ondertussen worden deze norries ook ingezet als toeristische attractie.
De overheid werkt momenteel aan de vernieuwing van het spoorwegnet, wat binnen een 3 tal maanden zou voltooid moeten zijn. Vanaf dan zullen de treinen zo’n 80 km/uur kunnen rijden, in plaats van de huidige 30 km/uur. Dit heeft als gevolg dat er een verbod komt op het gebruik van de norries, omdat ze niet tijdig van de sporen zullen kunnen gehaald worden.
Het is dus nu of nooit !
We rijden met onze norrie aan een snelheid van 40 km/h van Ou Dambang naar Ou Sralau en terug, een enkel traject van 12 km. De sporen lijken wel door een dronkenman zijn aangelegd … ze kronkelen als slangen verder. Onderweg moeten we een 3-tal keer van onze norrie, omdat enkele tegenliggers aankomen. Dit zijn telkens toeristen … we vermoeden dat de locale bevolking is voorbereid op de komst van de snellere treinen en deze norries niet meer gebruikt, dat er ondertussen reeds een oplossing is gevonden om ze te vervangen. Wel jammer dat we het ‘echte’ norrie transport niet meer in actie hebben kunnen zien … of er een trein is gepasseerd.
In het eindstation Ou Sralau hebben we even de tijd om rond te kijken. We bezoeken een steenbakkerij met 3 reusachtige ovens en kijken even rond in de oven die op ’t moment niet in gebruik is.
Prasat Banan is een oud tempelcomplex uit de 11de eeuw (Angkoriaanse periode) op een 400 meter hoge heuvel, 367 treden leiden ons naar de ruïnes. Wat overblijft van de 5 torens is mooi, maar we zagen er reeds een aantal gelijkende. Het verwachte uitzicht stelt niet veel voor.
De killing caves Phnom Sampov bevinden zich boven op een enorme rotsheuvel … weerom zoveel trappen. Boven vinden we een mooie kleurrijke tempel, de grotten liggen aan de andere kant wat lager. Daarin bevinden zich nog wat beenderen. Overal om ons heen wordt er gebedeld en probeert men souvenirs te verkopen. Ook hiervan hadden we meer verwacht, we kwamen al op te veel gelijkaardige plaatsen.
Als afsluiter bezoeken we een krokodillen boerderij. Ongeveer 200 volwassen exemplaren behoudt men op de boerderij om te kweken. Jonge dieren +/- 1 meter groot worden verkocht aan restaurants, ook in Vietnam. In een boekje zagen we foto’s, hier kan men pas geboren krokodillen in zijn hand nemen … ze zien er echt schattig uit. Maar …
We worden rondgeleid bij de waterbekkens met de volwassen dieren, ze liggen erbij met hun muil wijd open, zien eruit als versteend … tot ze ineens bewegen. Verder krijgen we een aantal jonge dieren van zo’n 1,5 meter grootte te zien. Wanneer we vragen naar de pasgeborenen, wordt ons doodleuk verteld dat deze er nu niet zijn. Daar kwamen we wel voor, volwassen krokodillen zagen we al genoeg … in de natuur !
Bij het afscheid nemen vraagt onze chauffeur Lon of hij onze lege plastiek waterflessen mag hebben, hij kan deze verkopen. Per grote fles krijgt hij 500 KHR, een kleintje brengt 100 KHR op. Met onze flessen kan hij 1 maand school voor zijn 3-jarig dochtertje betalen (+/- 1.000 KHR = 0,20 EUR).
Ernaartoe:
tuk-tuk hotel – busterminal Kampong Chhnang: 1 USD, 5 min. onderweg
bus Kampong Chhnang – Battambang: 25.000 KHR pp, 3 ½ uren onderweg, RMN (Rith Mony) busmaatschappij
Overnachtingen:
Banan Hotel of Battambang, 17 USD (basisprijs 20 USD) per nacht voor een zeer ruime en propere 2 persoonskamer met Khmer interieur, inclusief heerlijk ontbijt, sanitair (warm water, douchecabine), TV, airco, koelkast, zithoek met zetels en stoelen, zitruimte aan de receptie, WIFI, vriendelijk en behulpzaam onthaal, gratis gebruik van fietsen, tel. (855) 97 767 8626, [email protected], www.bananhotel.doodlekit.com, beoordeling: 5/5
Excursies:
- omgeving verkennen per fiets:
omgeving Sangker rivier, Ek Phnom, Wat Somrong Knong met oorlogsmonument, oude Pepsi fabriek
huur fietsen: gratis aangeboden door het hotel
- ruime omgeving verkennen per tuk-tuk:
Bamboetrein van Ou Dambang naar Ou Sralau, rit met de norrie: 5 USD pp.
Prasat Banan, inkom: 2 USD pp.
killing caves Phnom Sampov, inkom: ticket Prasat Banan is ook hier geldig
krokodillen boerderij, inkom: 2 USD pp. (zouden we niet hebben gedaan, moesten we vooraf hebben geweten dat er geen babykrokodillen waren)
tuk-tuk, 13 USD per dag, tour inclusief 3 bezoeken, voor een 4de bezoek wordt de prijs verhoogd naar 15 USD, we regelden deze tuk-tuk via de hotelreceptie
let wel: de tuk-tuk chauffeurs die zelf komen onderhandelen in het hotel vragen merkelijk hogere prijzen, we hoorden een vorige chauffeur 45 USD vragen voor ongeveer dezelfde tour.
Onze tuk-tuk chauffeur was helemaal niet opdringerig en dankbaar, eerlijke prijs en bereid tot iets extra’s: Mr. Lon, tel. 077 516 047, hij is ook blij met lege plastiek waterflessen.
