Reisverhaal «Aguas Calientes naar Arroyo Concepción»
Bolivië
|
0 Reacties
25 April 2022
-
Laatste Aanpassing 08 Mei 2022
25 – 27 april 2022
Aguas Calientes
Na ons bezoek aan de missie van San Jose de Chiquitos, rijden we ‘s namiddags in langzaam tempo verder naar het plaatsje Aguas Calientes. We willen tijdens de heetste periode van de dag, zoveel mogelijk van de airco koelte in de truck genieten …
Aan de rand van het grote dorpsplein vinden we een hoge boom die veel schaduw biedt. Dit wordt ons plaatsje, een briesje zorgt voor wat verse lucht. Naar de warmwaterbaden zullen we morgenochtend gaan, als het nog ietsje minder warm is.
De volgende ochtend rijden we naar El Burriño aan de rand van het dorp, één van de locaties waar we in de rivier kunnen gaan baden, het water is hier 35°C. Hogerop aan de rivier, dus dichter bij de bron, bevindt zich Los Hervores, met water tussen 41°C en 45°C. Zo’n 2 kilometer verder stroomafwaarts bevindt zich El Puente, waar het water nog 25°C bereikt. Het water koelt dus snel af.
We parkeren in de schaduw van een hoge boom en gaan snel de glasheldere rivier in. Een zwavelgeur ruiken we hier niet, doch het water zou mineralen bevatten en helende kenmerken hebben. Telkens we ergens stilzitten of -staan, komen ontelbare kleine visjes tegen ons aan zwemmen. We zoeken de schaduw van overhangende takken op om van het verfrissende water te genieten. Dit lijkt een goede keuze, door de grote omgevingshitte voelt deze 35°C niet echt heet aan, heeft eerder een verfrissend effect.
Laatste rit in Bolivië … met hindernissenVanuit Aguas Calientes is het niet meer ver rijden naar de grens, die we morgen pas kunnen passeren. Immers onze autoverzekering voor Brazilië begint dan pas te lopen. De weg is goed, we kunnen dus rustig onze tijd nemen. We zijn blij om tijdens het rijden in de koelte van de airco te kunnen zitten, want het is hier de laatste dagen voortdurend tussen de 36°C en 39°C. We komen op ekele dagen tijd van grote hoogte naar bijna zeeniveau, met temperatuurverschillen van om en bij de 20°C. Wennen doet het niet.
In de camper is het snikheet. We hebben wel een airco, maar die kan enkel werken met elektriciteit aan een gebouw / camping en niet op onze huisbatterijen. Zeker in deze regio zijn dergelijke kampeerplaatsen niet te vinden.
In een klein dorpje, eigenlijk niet meer dan een voetbalplein met enkele huisjes er omheen, stoppen we om te lunchen. We parkeren aan de rand van het voetbalplein, in de schaduw van een hoge boom. Verder kunnen we eigenlijk niet geraken met Manga, door laaghangende takken van grote bomen. Dit komen we de laatste dagen wel meer tegen, het is bij elke straat eerst kijken of we erdoorheen kunnen geraken. Het is hier zo warm, dat deze bomen voor een verkoelende schaduw moeten zorgen. Geen probleem, er is steeds wel een alternatief.
Wegblokkade
Niet veel verder, aan het dorpje El Carmen, staat plots het verkeer stil. Wat is hier gaande? Er lijkt vanalles op de weg te liggen. Boomstammen en autobanden versperren de doorgang. Dit ziet er niet uit als een ongeval. We stoppen in de rij en Herlinde gaat een kijkje nemen.
Een man legt uit dat het een wegblokkade betreft van de inheemse bevolking, die al 3 dagen duurt, dag en nacht. Herlinde legt hem uit dat we de grens over moeten, want dat onze visums vervallen en we dringend het land moeten verlaten. Hij gaat praten met één van de dames actievoerders … we mogen passeren als we haar 50 BOB (6,25 EUR) geven. Misschien lijkt dit geen groot bedrag, maar dat is het wel ‘hier’ en ‘in dit geval’. Marc vind dit dus niet kunnen, zo moedig je misbruik aan.
We praten met de Braziliaanse chauffeurs van de 2 vrachtwagens achter ons, tankwagens. Ze raden af om te betalen, zodat dit misbruik niet escaleert in de toekomst. Om 18 u zal de blokkade wel opgeheven worden. We wachten dus af.
Tot we merken dat de andere voertuigen (vooral vrachtwagens) één per één worden doorgelaten, omdat zij geld geven aan de actievoerders. De 2 mannen achter ons gaan praten en mogen ook door, later vernemen we dat zij aan hun principe hielden en niet betaalden, maar ze eisten doorgang vanwege hun gevaarlijke lading … deze mag men niet blokkeren.
Een politiewagen komt uit het dorp, ze nemen foto’s en rijden terug weg. Dit kan echt niet … wellicht zijn het ook mensen van inheemse afkomst, die bang zijn voor de reactie van de actievoerders, of hen misschien zelfs wel steunen in hun eisen.
Uiteindelijk beslissen we om tot bij de barrière te rijden en 10 BOB aan te bieden. Wanneer al die anderen betalen om door te mogen, is dat geen goed teken, want zij kennen de situatie. We willen hier niet de nacht doorbrengen omwille van onze principes.
De dames gaan niet akkoord, ze willen minstens 20 BOB, zoals de vrachtwagens betalen. We hadden al gezegd dat het onze laatste 10 BOB zijn, dus konden daar nu niet op terugkomen. Er volgt discussie, een dame klopt op de motorkap, een andere komt met een stok op ons af. Dit wordt gevaarlijk.
Een man legt hen uit dat wij als toeristen hier niets mee te maken hebben, dat ze ons moeten doorlaten, dat we zelfs niet kunnen stemmen in dit land … Ze zijn niet voor rede vatbaar en willen zelfs niet meer naar ons luisteren als Marc hen de 10 BOB en een 3-literfles drinkwater aanbiedt. Veel meer hebben we niet mee … omdat we het land zullen verlaten.
Uiteindelijk komen 2 tienerjongens bij ons, ze schamen zich voor de situatie. Volgens hen duurt dit dag en nacht, ze kamperen hier in tentjes om de blokkade te bewaken. Verderop aan andere dorpjes zijn nog 2 stakingsposten.
De eerste jongen legt ons uit dat er een sluipweg is, omheen deze blokkade. Wel een 10-tal km via een smalle rode aardeweg … dit vinden we niet zo’n goed idee, want veel van die bosweggetjes zijn zeer smal en het is niet zeker dat we er kunnen passeren met onze brede, hoge Manga. En dan zouden we moeten terugkeren hier … Bovendien kunnen we nu niet meer weg, want we staan helemaal ingesloten door de vrachtwagens achter ons en auto’s van de inheemsen die ons willen blokkeren.
De andere jongen komt bij ons en vraagt de 10 BOB. Hij zal er 10 BOB bijleggen van het geld dat hij van de vrachtwagens incasseerde en zo proberen ons door te laten, controle is hier toch niet op. Als ze het niet aanvaarden, dan krijgen we onze 10 BOB terug.
Dit klinkt goed, al is het niet echt correct, het gaat hem niet om die 10 of 20 BOB, maar om het principe … deze mensen willen duidelijk aan iedereen geld vragen om een extra inkomen te vergaren, dat heeft totaal niets te maken met de reden van hun opstand. Maar we willen nu echt wel door.
Het lukt hem, hij vraagt ons nog om dit niet aan de andere te laten blijken.
De tweede wegblokkade
Opgelucht rijden we verder, wetende dat het nog niet voorbij is.
Maar elke stap verder is er eentje …
We beslissen dat we bij de volgende blokkade toch maar zullen betalen zoals de vrachtwagens, dit is niet ons probleem en we willen zelf niet in de miserie geraken hierdoor.
En ja, aan Yacuces, het volgende dorp, staat een hele lange rij vrachtwagens stil. Dit zijn er veel meer dan bij de vorige wegblokkade. We mogen inschuiven voor de 2 tankwagens, de mannen leggen ons uit dat we moeten afwachten. Hier vraagt men geen geld om door te mogen, dat is de reden dat er veel meer voertuigen stilstaan. Volgens hen zal om 18 u de blokkade worden opgeheven.
We wachten geduldig in onze truck, af en toe zetten we de motor aan voor wat afkoeling met de airco. Op de radio horen we berichten over deze opstanden, die inderdaad al 3 dagen duren. Er wordt ondertussen overlegd met de regering.
Het wordt 18 u en pikdonker, … 19 u, … we beginnen te vrezen dat we hier zullen moeten overnachten. Ondertussen zitten er al veel muggen in de truck … door af en toe uit te stappen.
Om 19.45 u komt een auto uit de andere richting voorbij, die roept dat de blokkade zal opgeheven worden. Het duurt nog een poosje, maar dan begint de file te rijden. De actievoerders zitten nog in grote getale langs de wegkant te kijken …
Langzaam rijden we verder door de nacht, tussen een lange rij vrachtwagens. Auto’s zien we amper. Voorbijsteken doet men niet, de rijstroken zijn hier te smal om dat in het donker te riskeren.
Aan het volgende dorp, Motacucito, zien we politiewagens staan. Zij houden de opstandelingen in bedwang, die aan de wegkant tussen hun boomstammen en autobanden zitten.
In het donker rijden we het stadje Puerto Suárez in en zoeken een overnachtingsplekje. Dat vinden we op een grasplein, nabij het meer. Rustig is het hier wel. Af en toe passeren enkele soldaten, van de kazerne vlakbij. Maar … ook hier zitten ontelbare muggen, die samen met ons de camper in willen … het lukt er ‘teveel’ … dit wordt een slapeloze laatste nacht in Bolivië, door het gezoem rondom ons en de jeukende beten. De ramen sluiten is niet mogelijk in deze hitte, ook aan de buitenkant komen ze lustig tegen de muggengaas zoemen in hun nutteloze pogingen daar doorheen te geraken.
Een laatste goedkope tankbeurt …
De volgende ochtend bereiden we vlug onze documenten voor, die we nodig zullen hebben aan de grens. Er volgt nog een korte rit naar Arroyo Concepción, met onderweg een laatste tankbeurt. Ditmaal aan de officiële toeristenprijs, want er is volop controle aanwezig van politie en militairen in dit tankstation. Nog steeds een stuk goedkoper dan de benzineprijzen in Brazilië.
Nu begrijpen we dat in het vorige stadje aan de benzinepomp zoveel Brazilianen hun jerrycans lieten vullen aan de pomp, om deze in hun auto iets verderop te gaan leeggieten. Onze Manga wou men er niet bedienen, tenzij aan de officiële prijs, we pasten en reden dus naar het allerlaatste benzinestation in Bolivië ...
Een terugblik op Bolivië
Heel in het begin hadden we enkele keren een minder goed gevoel in Bolivië, omdat sommige mensen de buitenlanders niet steeds even eerlijk behandelen. Zoals in meer landen, is dit een verschijnsel dat zich voordoet op plaatsen waar veel toeristen passeren.
Na de eerste dagen, hebben we dit echter niet meer ervaren. In tegendeel, we leerden overal zeer vriendelijke, behulpzame, eerlijke en warme mensen kennen. Nergens hadden we een minder goed of onveilig gevoel.
Aan de tolposten moesten we wel af een toe opmerken dat men teveel aanrekende. Men zag ons grote voertuig en beschouwde het als vrachtwagen. Telkens met een twijfelachtige blik. Maar na onze opmerking dat we elders het gewone auto-tarief betaalden, werd dit onmiddellijk aangepast. In dit geval vermoeden we eerder dat er onduidelijke instructies zijn, in plaats van misbruik.
Tijdens onze laatste rijdag in Bolivië kregen we toch weerom even een minder goed gevoel, bij de wegblokkades van inheemse dorpelingen. Niet om de wegblokkades op zich, daar hebben we alle begrip voor. Maar wel bij de eerste post, waar men iedereen die hen geld gaf, toch maar liet verder rijden. Dat is misbruik maken van de situatie, … vooral de vele Braziliaanse vrachtwagens op weg naar de grens waren hiervan het slachtoffer. De volgende 2 stakingsposten speelden het spel echter ‘wel’ eerlijk, niemand mocht door.
OVERNACHTINGEN:
AGUAS CALLIENTES – DORPSPLEIN
Coördinaten: -18.452918, -59.503273
Gelegen op 258 meter hoogte.
PRIJS: N.v.t.
SCORE: 3/5
COMMENTAAR:
We parkeren aan de rand van het dorpsplein, onder een hoge boom voor wat schaduw.
Zeer rustig. Geen voorzieningen.
Minpunten: Zichtbaar.
PUERTO SUÁREZ – GRASPLEIN
Coördinaten: -18.960785, -57.795467
Gelegen op 96 meter hoogte.
PRIJS: N.v.t.
SCORE: 2/5
COMMENTAAR:
We parkeren aan de rand van een grasplein, nabij het meer. Regelmatig passeren militairen te voet, van de kazerne vlakbij.
Zeer rustig. Geen voorzieningen.
Minpunten: Zichtbaar. Enorm veel agressieve muggen.
GEREDEN TRAJECT:
San Jose de Chiquitos – Roboré – Aguas Calientes, 163 km
F4/RN4: San Jose de Chiquitos - Aguas Calientes: zeer goede weg. 1 rijvak per richting, rustig rijden door landbouwgebied, kaarsrechte weg.
Aguas Calientes – San Loreno Nuevo – El Carmen – Yacuces – Puerto Suárez, 207 km
F4/RN4: Aguas Calientes - Puerto Suárez: zeer goede weg, die in kwaliteit verminderd naar het einde toe, alsook versmalt. 1 rijvak per richting, rustig rijden door landbouwgebied, kaarsrechte weg. Op 3 plaatsen wegblokkades door inheemse bevolking (El Carmen, Yacuces, Motacucito), omwille van politieke onvrede. Dit zou zeer frequent voorkomen.
Puerto Suárez – Puerto Quijarro – Arroyo Concepción, 22 km
F4/RN4: Puerto Suárez - Arroyo Concepción: minder goede weg, zoals vaak in grensgebied.
EXCURSIES:
AGUAS CALIENTES – EL BURRIÑO WARMWATER RIVIER
Glasheldere rivier met warm water, waarin men komt baden. Verkoelend.
Of dit thermaal water is, geen idee. Het ruikt niet naar zwavel.
Kleine visjes komen tegen je aan zwemmen, van zodra je stilzit of -staat in de rivier.
Picknickbanken en tafels. Bomen voor schaduw.
Douches, lauw water. Veel zand op de vloer.
Toiletten.
Er zijn nog enkele andere locaties waar men in de rivier kan gaan baden, wellicht allen vergelijkbaar. De prijs varieert lichtjes, er is ook een gratis mogelijkheid.
Gelegen op 258 meter hoogte.
SCORE: 3/5
INKOM: 10 BOB pp. voor 12 u.
Overnachten kan hier, voor nogmaals 10 BOB pp.
PARKING:
Het is wat uitkijken via welke straten grote voertuigen hier kunnen geraken, zonder gehinderd te worden door laaghangende takken van grote bomen in de straten.
Aan de rivier.
Coördinaten: -18.459108, -59.505501
