Reisverhaal «Mongla - Sundarban»
Azië - deel 3
|
Bangladesh
|
0 Reacties
15 September 2013
-
Laatste Aanpassing 09 Oktober 2013
Mongla is een zeehaven, die hoort bij de stad Khulna, gelegen aan de samenloop van de Pashur met de Mongla rivier. Deze is gelegen aan de rand van het door Unesco erkende Sundarban, grootste mangrovegebied ter wereld, met zijn 300 Bengaalse tijgers, een bedreigde diersoort. Dit vormt dan ook de meest geschikte vertrekplaats voor een excursie in Sundarban.
Na onze onaangename ervaring, waarbij onze plaatsen op de 3 daagse bootexcursie in het Sundarban gebied aan anderen werden doorverkocht, startten we een hopeloze zoektocht. Geen organisator in Dhaka kon ons deze trip nog aanbieden tijdens de week die ons rest, onze zoektocht via het internet had evenmin succes. Tijdens een telefoontje met het overheidshotel in Mongla, bevestigde de manager dat hij een boot kan regelen voor een daguitstap naar Sundarban. We kochten onmiddellijk bustickets naar het zuiden, om alsnog deze excursie te maken, al is het maar voor 1 dag. Bij aankomst in Mongla bespreken we met de hotelmanager de boottocht, die we de volgende dag willen maken.
’s Namiddags bezoeken we Bagerhat met de Shait Gumbad moskee, met zijn 60 koepels. Het vierkante rode bakstenen gebouw staat midden op een grasveld met hier en daar een boom. Boven op het vlakke dak zien we kleine halfronde koepeltjes, ’t zouden er 60 moeten zijn, tellen kunnen we ze niet. We hebben ze groter verwacht.
Door de ingang komen we in een witte ruimte vol zuilen terecht, maar worden vriendelijk verzocht buiten te blijven, de gebeden gaan starten. Wanneer we rond het gebouw zijn gewandeld, dat er langs alle kanten zo’n beetje hetzelfde uitziet, begeven we ons naar het museum. Maar dat blijkt gesloten.
Voor we terugkeren, nemen we nog een kijkje bij de kleine kubusvormige moskee aan de overkant. In het meertje ernaast zien we grappige visjes zwemmen, met ogen die als 2 ronde bolletjes boven het water uitsteken.
’s Ochtends om 8 uur hebben we afgesproken met de bootsman die onze boottocht in Sundarban verzorgt. De kapitein wacht ons met het bootje aan de steiger op, het ziet er goed uit.
Langzaam varen we de brede rivier af, behalve wat vrachtschepen, zien we hier niet veel beweging. Eenmaal binnen de grenzen van het nationale park Sundarban, is er zelfs geen bewoning meer. De groene begroeiing vinden we na een poosje wat eentonig worden. Volgens de bootsman biedt het ganse Sundarban mangrove gebied niet veel afwisseling. Enkel bij de monding van de rivierdelta in zee, is er een strand.
Vogels zien we weinig, ook geen wilde dieren. Tijgers kunnen overal opduiken volgens onze bootsman, met veel geluk kan men er eentje tegenkomen.
Na een eindje wordt er in een zijrivier aangelegd bij het Karmanjal Forest station. Hier zien we een maquette van het deltagebied. We maken een wandeling in het mangrovegebied over een plankenpad. Rode en grijze krabben haasten zich in hun holletjes in de modder wanneer ze ons waarnemen. Het is rustig wandelen tussen de mangroves, zo zien we de mooie omgeving op een andere manier dan vanuit het bootje. We nemen nog een kijkje bij de krokodillenkwekerij, eigenlijk zien we de dieren liever in vrijheid in de natuur.
We varen rustig verder de rivier af, kijken om ons heen, maar zien niet veel variatie. Wanneer we aankomen in Harbaria, waar we een tweede wandeling kunnen maken, stelt de bootsman voor om deze over te laten. Het is een zeer beperkt pad, maximum 10 min. wandelen en niet zo bijzonder mooi. Hij stelt voor om bij terugkeer in een vissersdorpje te stoppen, op een zandbank in de rivier. Dit trekt ons eerlijk gezegd meer aan.
We varen nog een eindje verder, vooraleer terug te draaien. Plots sputtert de motor en geeft op. Zowel de kapitein als de bootsman lijken bezorgd. Ze kijken elkaar aan, het anker wordt uitgeworpen, waarna ze onmiddellijk in het ruim aan de motor beginnen te werken. Na een tijdje krijgen we de indruk dat het niet wil lukken, de bootsman telefoneert de ganse tijd.
Terwijl we wachten, spelen enkele dolfijnen achter ons bootje.
Wanneer wat later een bootje in de verte op de brede rivier passeert, doet onze bootsman alle moeite om de aandacht te trekken, wat hem uiteindelijk lukt. Ze komen naar ons toe gevaren, een touw wordt bevestigd. We worden op sleep genomen.
Onze vrees dat we het zandeiland zullen moeten missen is onterecht. We worden er recht naartoe gesleept, daar nemen we afscheid van onze ‘redders in nood’. Er wordt verder gewerkt aan de motor.
Na een tijdje nodigt de bootsman ons eindelijk uit om een wandeling te maken in het vissersdorpje Joymoni char. Het bootje wordt naar de kant getrokken. Het is laagtij, door een dikke modderbrij stappen we aan wal. Net als elders, worden we ook hier al vlug door de bewoners omringd, die hun ogen uitkijken naar ‘die vreemde mensen’. Aan een plas begint de bootsman plots de modder van onze kuiten en voeten af te wassen, of we dit zelf niet kunnen. We laten hem zijn gang maar gaan.
Al vlug zijn we rond in het kleine vissersdorpje, de bootsman gaat opnieuw aan boord en laat ons achter bij de bewoners. Enkelen proberen wat met ons te communiceren, willen met ons op de foto. Ja ook hier zijn GSM’s al doorgedrongen. De bootsman denkt dat het bootje nu wel vlug zal hersteld zijn, maar als we dit wensen, zal hij ons laten ophalen met een rikshaw, die hier van op het vasteland kan geraken. We amuseren ons eigenlijk wel en wachten liever.
Een jongeman komt haastig aangelopen, we moeten mee naar de waterkant. Hij zag een tijger zwemmen. Wanneer we daar aankomen is er niets meer te zien.
Was het echt een tijger ? Pech gehad !
Het bootje geraakt echter maar niet hersteld, er wordt over en weer getelefoneerd, onderdelen worden gebracht, mecaniciens worden er bij gehaald. Het wordt donker, we genieten van een prachtige zonsondergang op het water. Muggen beginnen ons lastig te vallen, elektriciteit is hier niet, hier en daar is een huisje verlicht met een olielamp.
Om 19.00 u is het bootje uiteindelijk hersteld en kunnen we varen, Mongla is nog 2 uren ver. En het wordt een zeer speciale boottocht. Zonder enig licht varen we op de donkere rivier omringd door duizenden felle bliksemschichten om ons heen. Ze komen van alle kanten, dit zagen we nog nooit !
Met 4 uren vertraging komen we aan in Mongla. We hebben geluk net op tijd terug te zijn. Op het moment dat we het hotel binnenstappen, breekt de hel los. Het begint te stortregen, donder, bliksem, de elektriciteit valt zelfs uit.
Dit hadden we niet graag meegemaakt midden op de rivier !
ACCOMMODATIE:
HOTEL PASHUR (of PARJATAN)
Gelegen aan de busstand, naast de ferry, Mongla.
PRIJS: 1.700 BDT per nacht, 2 persoonskamer, sanitair (warm water)
SCORE: 4/5
E-MAIL: /
WEBSITE: /
TEL: +88 04 6627 5100, +88 017 7304 4470
COMMENTAAR: Ruime kamer met balkon, A/C, plafondventilator, TV (oud), geen internet.
Eenvoudig, goed restaurant (ongezellig reftergevoel), lunchpakket is mogelijk.
Zeer vriendelijk en behulpzaam, spreken goed Engels, volgen hun arrangementen nadien op.
Goed gelegen aan de busstop, naast de ferry overzetplaats. Mooie en rustige locatie in het groen.
Regelen van privé vervoer, bus- en boottickets, excursies op de rivier, organiseren boottochten in Sundarban op zeer korte termijn (we vragen het de dag voordien, geen enkel probleem, misschien omdat we buiten het toeristische seizoen reizen).
De kamers in dit hotel zijn regelmatig volzet omdat tour organisatoren er gebruik van maken, dus reserveren we telefonisch.
Minpunten: Geen generator, bij stroomuitval worden kaarsjes rondgedeeld in de kamers.
BOEKING: Telefonisch enkele dagen op voorhand.
ERNAARTOE:
Fietsrickshaw Khulna hotel – busterminal Sonadanga, 30 BDT, 15 min.
locale bus Khulna – Mongla, 70 BDT pp., 2 ¼ uren. Zeer mooie rit door frisgroene omgeving met rijstvelden, palmbomen, kleine dorpjes, ...
EXCURSIES:
SHAIT GUMBAD MOSKEE
De rode bakstenen moskee met 60 koepels is door Unesco erkend.
SCORE: 3/5
We hadden meer verwacht, misschien wat grotere koepels.
INKOM: 100 BDT
We mogen niet in de moskee, omdat er de gebeden gaan beginnen. Het museum is gesloten. Conclusie: de inkomprijs is te hoog.
ERNAARTOE EN TERUG:
Heen: Locale bus Mongla – Bagerhat, 80 BDT, 2 ½ uren onderweg. Prachtige rit (score: 5/5)!
Terug: Er rijden te weinig rechtstreekse bussen op dit traject, we nemen de eerste bus die langsrijdt en stappen over onderweg.
Locale bus Bagerhat – Khatakhali 30 BDT, 25 min.
Locale bus Khatakhali – Mongla, 40 BDT 55 min.
BOOTTOCHT NAAR SUNDARBAN
Dit is een populaire boottocht door het Sundarban NP met zijn mangrovewoud. Deze wordt aangeboden als 3 daagse, met 5 stopplaatsen, overnachtingen en maaltijden aan boord, er kan ook een dagtocht worden gemaakt waarbij men 2 van de 5 stopplaatsen bereikt.
Wij stoppen slechts op 1 van deze plaatsen, om een vissersdorpje op een zandbank te bezoeken, dat niet bij de Sundarban tocht hoort omdat het buiten het NP ligt, Joymoni Char (score: 5/5).
Dit dorpje kan men ook vanuit Mongla bezoeken met een rickshaw.
SCORE: 3/5
INKOM: 11.500 BDT voor 2 personen, incl. permit van 1.700 BDT pp. per dag, excl. maaltijden.
We vinden de prijs veel te hoog voor deze boottocht. Zagen voorheen minstens even mooie mangrovegebieden in andere landen, waarvoor we niet of veel minder betaalden (vb. Borneo, tijdens een wandeling in een vrij natuurgebied; Nicaragua in een bootje met gids; …).
Een 3 daage bootexcursie kost vanaf 4 deelnemers 250 USD pp., v.a. 12 deelnemers 200 USD pp.
Anderen die de tocht maakten, vertellen dat je het moet doen om de sfeer van de boottocht op zich, niemand lijkt ons enorm onder de indruk van het Sundarban gebied, behalve dat ze hopen een tijger tegen te komen, waarop de kans zeer miniem is.
ERNAARTOE EN TERUG:
De boottocht vertrekt aan de steiger vlakbij het hotel.
