Reisverhaal «Mburucuyá PN »
Argentinië
|
0 Reacties
17 Augustus 2022
-
Laatste Aanpassing 22 September 2022
17 – 26 augustus 2022
Traject: Iberá PN, Portal Carambola – Concepción – Mburucuyá PN
Mburucuyá PN
Het Nationale Park Mburucuyá bevindt zich op de locatie van de voormalige Estancia Santa Teresa. In 1945 reisden het Deense echtpaar Troels Pedersen en Nina Sinding vanuit hun thuisland hier naartoe om de 17.660 ha landerijen van de zieke vader van Troels over te nemen, die hij sinds 1928 in zijn bezit zijn. Troels, die rechten had gestudeerd, werd niet aangetrokken door het zware leven op deze boerderij. Hij focuste zich op het verlichten van het werk. Het bestuderen en in kaart brengen van de flora werd een passie. In november 1991 werd de boerderij met zijn landerijen door Troels geschonken aan de overheid, als beschermd natuurgebied. Er waren toen al meer dan 1300 plantensoorten beschreven op dit domein, nadien werden er nog een aantal toegevoegd.
Op 27 juni 2001 werd dit gebied erkend als Mburucuyá PN. De gebouwen zijn gerestaureerd en worden nu gebruikt door de rangers die in het park werken en verblijven.
Dit natuurpark is gelegen in het Esteros del Iberá moerasgebied. Een grote diversiteit aan fauna en flora is hier aanwezig, zo’n 1800 species zijn geregistreerd, o.a. 50 zoogdieren, 41 reptielen, 37 amfibieën, 84 vissen en meer dan 310 vogelsoorten. Een 100-tal soorten hiervan zijn uniek voor dit park. De Yatay is één van de 4 soorten palmbomen die in het park aanwezig zijn. Ze kunnen tot 18 meter hoog groeien en meer dan 500 jaren oud worden. De leeftijd van zo’n boom kan men vrij goed bepalen door de horizontale ringen op de boomstam te tellen, jaarlijks komt er eentje bij.
Na ons bezoek aan Iberá PN, Portal Carambola, rijden we onmiddellijk door naar Mburucuyá PN. Op terugweg volgen we dezelfde zandweg in zeer goede staat, tot het dorp Concepción. Daar doen we boodschappen, er is een Chinese supermarkt, net als in ons vorige dorp San Miguel. Na weerom enkele dagen zonder internet bereik, downloaden we onze E-mails en lezen we de krant tijdens de lunch.
Daarna rijden we vlug verder, er volgt nog een vrij lange onverharde weg, geen idee hoe vlot deze te rijden zal zijn. In het informatiekantoor in San Miguel zei de ene medewerkster ons dat het een goeie ripio (gravel) weg is. Een andere dame zei ons dat het een oude niet onderhouden ripio is, die daardoor terug zandweg werd, vergelijkbaar met de moeilijke weg naar San Nicolás. We verwachten dat de toestand van deze weg ergens tussen deze 2 beschrijvingen in zal zitten.
Al bij al valt deze weg goed te rijden, door alle voertuigen. Maar, de droomsituatie van het stuk dat we deze voormiddag reden, vinden we hier niet. Het is ripio, niet goed onderhouden, waardoor er veel grove dwarsribbels en ook putten en andere oneffenheden in zitten, wat minder aangenaam rijdt. Eenmaal in het nationalepark, komen we op een prima harde zandweg, met wat putten. Deze gaat over in een zeer goed stukje ripio. Daarna wordt het los zand, doch niet heel diep en vlot te rijden. We bereiken de ranger kantoren en camping net voor 16 u, wat dagelijks ons doel is. Zo hebben we ruim de tijd om ons te installeren voor we genieten van onze namiddagkoffie.
De rangers verwelkomen ons en tonen wat de wandelmogelijkheden zijn. Ze schrijven ons in en tonen ons een plaatsje op de camping, naast een luifel met picknicktafels en -banken. Op onze vraag of we niet op een beter zongerichte plaats mogen gaan staan, voor onze zonnepanelen … krijgen we prompt stroom aangeboden. Ze verkiezen dat er naast de voorziene luifeltjes wordt gekampeerd, deze liggen in de schaduw zoals veel kampeerders het wensen. Omdat we geen geschikte stekker hebben voor de Argentijnse stopcontacten, brengt de ranger ons een extra verlengsnoer met de juiste stekker voor zijn stopcontact, dat past op onze stroomkabel. We worden hier nogal in de watten gelegd …
Mburucuyá PN – Sendero Histórico / Sendero Botánico
Opnieuw worden we gewekt met het geluid van een groep brulapen, al zitten die wat verder af dan toen we in Chaco PN kampeerden.
Na een zeer koude en heldere nacht, warmt de zonnige dag moeizaam op tot 15°C. We verkennen het terrein en maken een korte wandeling omheen een meertje. Langs het pad staan borden die het verhaal vertellen van Troels Perdersen en Nina Sinding die hun boerderij en gronden schonken om deze tot nationaal park om te vormen.
Het pad loopt doorheen een speciaal bos, met veel palmbomen. De natuur is mooi, anders dan wat we hiervoor hebben gezien in deze regio. Hier en daar hebben we uitzicht op het meertje, we zien ook 2 hertjes en wat vogeltjes.
Nadien kijken we rond op het terrein, waar meerdere boerderijgebouwen staan. Bij elk daarvan staat een bordje met toelichting over het vroegere doel ervan. Het grote woonhuis werd in 1947 op deze plaats gebouwd. Alles werd mooi gerestaureerd en heeft een nieuwe bestemming gekregen voor het nationale park. Enkel de plaats waar de koeien werden geslacht, een soort keuken (anno 1937), werd in haar oorspronkelijke vorm behouden.
De douches hier zijn voorzien van een zonneboiler. Wanneer deze niet voldoende opwarmt, door het koude en minder zonnige weer, mogen we vragen om de stroom aan te zetten, zodat we na een half uurtje van een heerlijke warme douche kunnen genieten.
Mburucuyá PN – Sendero Yatay
De langste wandeling die is voorzien in het Mburucuyá PN, is de Sendero Yatay. Deze volgt een breed graspad, verder wordt dat een bospad. We wandelen tussen graslanden door, met meer en meer palmbomen, tot het een echt palmbomenbos wordt. Verderop wordt dit een gemengd bos, met vele soorten bomen en struikgewas.
Het pad eindigt aan de rand van een moerasgebied, rondom de Rio Santa Lucia, doch dit is grotendeels opgedroogd. We klimmen op de uitkijktoren, om een poosje op de banken te verpozen in de hoop dieren en vogels te kunnen bewonderen. Veel vogels zien we niet. In de verte, aan de rand van het moeras ligt een dier te zonnen. Vermoedelijk is het een capybara, doch wanneer het zich omdraait, herkennen we de typische kop niet onmiddellijk.
Tijdens deze wandeling komen we 1 paar wandelaars tegen, de man vertelt ons fier dat hij hier in het huisje langs dit pad geboren is. Hij woonde hier tot de gronden werden geschonken aan het nationalepark. Zijn grootvader woont nog steeds in het gelijknamige dorp, zo’n 23 km verderop.
Het is zeer koud vandaag, de voorbije nacht haalden we 1 °C. Eenmaal terug op de camping, gaan we ons binnen opwarmen. Kleine zwarte zangvogeltjes komen op de camper zitten. Wanneer we naar buiten gaan, komen ze nieuwsgierig dichterbij, tot op nog geen halve meter afstand. Vanuit Manga zien we in de namiddag een vos passeren, die zullen we hier nog meermaals zien voorbijkomen. Altijd leuk dat er wat dieren te zien zijn.
Mburucuyá PN – Sendero Che Roga
De derde wandeling die hier is voorzien, is Sendero Che Roga. Een graspad brengt ons opnieuw door palmbomen- en gemengd bos naar meerdere meertjes. Typisch in dit park zijn de meertjes met hun perfect ronde vorm. Wel jammer dat ze aan het opdrogen zijn, rondom zien we telkens de vele kringen die aantonen dat dit stapsgewijs gebeurt. Van één meertje blijft niet meer over dan wat moeras en modder. Nadien horen we van een ranger dat de meertjes zijn ontstaan toen de Rio Paraná hier stroomde. Nu de loop van deze rivier is verplaatst, worden de meertjes nog enkel gevoed door regen. De maximale diepte in het midden van deze meertjes, is 3 meter.
Tijdens deze mooie wandeling zien we 2 hertjes aan een meertje en een aantal vogels. Zoals elke ochtend horen we ook tijdens onze wandeling de brulapen in de verte. We hopen dat ze eens wat dichterbij komen en zich laten zien. Net voor we terug aan het beginpunt van onze wandeling uitkomen, kruisen we een jonge man met een grote camera. Verder kwamen we niemand tegen, het is echt rustig wandelen hier.
Bij onze terugkeer aan de parking/kampeerplek, staan er enkele voertuigen. Het is weekend, dan komen mensen uit de buurt hier wat tijd doorbrengen en picknicken. In elk park zijn er meerdere picknickplaatsen te vinden, allen voorzien van BBQ. Argentijnen zijn daar blijkbaar fan van, ze komen met hun gezin of een groepje vrienden daar gretig gebruik van maken. Toch blijft het hier veel rustiger dan in het Chaco PN, waar ze heuse feestjes hielden. Een man vertelt ons fier dat hij hier 57 jaar heeft gewoond, tot het domein aan het nationaal park werd geschonken. Dat is de 2de persoon die ons fier vertelt een band met deze plaats te hebben.
Schitterend verblijf in Mburucuyá PN
Van een ranger krijgen we een gedetailleerde toelichting over dit park en zijn natuur. De droogte die we hier merken, heeft te maken met het natuurverschijnsel El Niño (extreem hoge temperaturen) en La Niña (extreem lage temperaturen) vanuit de Stille Oceaan. Deze droge periode duurt nu al 3 jaren, na maximum 4 jaar volgt er opnieuw een natte periode. Hij toont ons foto’s van de dieren die in dit park leven. Volgens hem moeten we de brulapen wel eens kunnen zien, ze trekken dagelijks voorbij het einde van de camping tussen 7 u en 9 u ’s ochtends. Ze zijn met een 9-tal, één mannetje met zijn familie.
Nadat we de 3 paden hebben gewandeld, volgen we de doorgaande weg een stukje verder. Onze rit hiernaartoe was al mooi, dus misschien zien we ook verderop nog wel iets leuks.
En ja, op terugweg van onze wandeling kruist een kaaiman de zandweg. Nadien vertelt de ranger ons dat die naar de overkant trekken, wanneer er regen op komst is. Dus we weten dat we nattigheid mogen verwachten. Later, op terugweg uit het nationaal park, zien we nog een aantal kaaimannen langs de parkweg aan de rand van een meertje, waarbij een jong van ongeveer 70 cm groot.
In deze regio leven 2 soorten gordeldieren. Nabij de camping zien we een gordeldier, donkergrijs van kleur. Jammer dat we geen fototoestel bij ons hebben. Enkele dagen later zien we aan de camper een gekleurd gordeldier, ditmaal lukt het ons om wat foto’s te nemen.
Ook paarden zien we regelmatig vanop de camping en iets verderop aan de toegangsweg.
Op een middag horen we de brulapen dichterbij. We haasten ons naar buiten en worden beloond met een waar spektakel, ze blijven hier rondhangen. Het grote zwarte mannetje brult zijn hart uit zijn ziel. De andere apen hebben bruintinten, hoe jonger hoe lichter van kleur. Ze verspreiden zich in de hoge bomen op de camping, waar ze smullen van roze bloemetjes en frisgroene blaadjes. Enkele nog zeer jonge aapjes kruipen regelmatig op de rug van hun moeder, als zij zich verplaatst naar andere takken. Na een poosje zwijgt het mannetje, het blijft stil tot ze verder trekken de volgende ochtend.
Terwijl we genieten van de show, zien we de apen regelmatig urineren, ook hun ontlasting valt, laten ze vanuit de hoge bomen vallen. Het is dus opletten waar te stappen. De zeer herkenbare en doordringende typische urinegeur hadden we al eerder op de camping en tijdens wandelingen hier en daar geroken.
Tijdens ons verdere verblijf, herhalen we alle wandelingen nogmaals, in de hoop meer dieren te zien.
Na 10 relaxte dagen in het Mburucuyá PN, waar we tot de laatste dag hebben genoten en telkens weer nieuwe dieren zagen, rijden we verder. Ware het niet dat we onze autoverzekering moeten verlengen, dan zouden we nog enkele dagen langer hebben gebleven in dit paradijsje. Onderweg zien we langs de parkweg nog kaaimannen met een jong van ongeveer 70 cm, capybara’s en vogels. Een mooi afscheid.
OVERNACHTINGEN:
PN MBURUCUYÁ – CAMPING IN NP
Coördinaten: -28.017519, -58.028233
Gelegen op 81 meter hoogte.
PRIJS: Gratis.
Registratie bij de ranger.
SCORE: 5/5
COMMENTAAR:
Warme douches, toiletten. Elektriciteit (220V).
Afdakjes met BBQ, picknicktafels en -banken.
Camping op grasveld met bomen, waar ook de dagrecreatiezone is. Tijdens de week is het uiterst rustig, amper bezoekers. De weekends zijn ietsje drukker door lokale bezoekers, maar het stoort nooit.
Elke kampeerder krijgt een luifel toegewezen, waaronder een tafel met banken staat. Hier en daar is stroom voorzien. Ook campers krijgen hier zo’n plaats op de camping.
Enkel internet/telefoon ontvangst met Personal Simkaart.
Minpunten: Geen bereik met Claro simkaart.
GEREDEN TRAJECT:
Iberá PN, Portal Carambola – Concepción – Mburucuyá PN, 90 km
Zelfde terugweg tot aan de kruising met de RN118. Tot Concepción onverhard, doch zeer goed onderhouden en vlot te rijden door elk voertuig.
Parkweg: eerst een stuk zeer vlakke zandweg, vrij hard, breed en weinig oneffenheden (9,5 km). Dan een stuk ripio. Goed te rijden door alle voertuigen, in droge omstandigheden.
RP22 – RP06: vrij goede ripio of gravelwegen, niet al te veel dwarsribbels.
In totaal 13 km ripio.
Concepción: 800 meter zeer oneffen zandstraat, die minder goed ligt dan de weg verder tussen het NP en Concepción. Daarna asfalt.
RP6: prima asfaltweg, rustig rijden, tot de kruising met de RN118.
RP6: vanaf RN118 richting Mburucuyá, 23 km ripio (gravel), brede weg met vrij veel dwarsribbels en putten, wat ietwat verbetert op het einde.
RP86: 16,3 km in totaal. De vele bomen die deze weg omzomen, zijn voldoende hoog om grote voertuigen te laten passeren zonder problemen. Goed te rijden door alle voertuigen, bij droge omstandigheden.
4,7 km ripio, iets smallere weg, die wat beter ligt dan de RP6. Nog steeds voldoende breed om zonder problemen andere voertuigen te kruisen.
2,3 km harde zandweg, met hier en daar putten.
1,3 km goede gravelweg.
8 km zandweg, grotendeels los zand.
Parkweg: korte zandlaan tussen hoge bomen.
EXCURSIES:
MBURUCUYÁ PN – NATIONAAL PARK
Mooi natuurpark met moerassen, graslanden en bossen. Zeer veel water en palmbomen.
Veel vogels. Ook veel andere dieren, we zien brulapen, herten, capybara’s, vossen, paarden, 2 soorten gordeldieren, kaaimannen, …
Dit park wordt niet druk bezocht, vooral tijdens de week is het uiterst rustig.
3 verschillende wandelingen starten bij het ranger station.
Sendero Histórico / Sendero Botánico:
Lengte: 800 meter rondwandeling.
Wandeling omheen een meertje, door bos met veel palmbomen. Mooie natuur.
Hier en daar borden met informatie over de schenkers van deze gronden aan het NP, Troels Pedersen en Nina Sinding.
We zien enkele hertjes en wat vogels.
Score: 4/5
Sendero Yatay:
Lengte: 6,6 km retour.
Zeer mooie omgeving, door graslanden met zeer veel palmbomen, bosjes, moeras. Breed graspad, bospad. Het pad eindigt aan een uitgestrekt moerasgebied, rondom een rivier, met een uitkijktorentje met banken. Het moeras is grotendeels opgedroogd. Qua vogels en dieren, niet heel veel te zien. Rustig.
Score: 5/5
Coördinaten beginpunt wandeling: -28.018078, -58.030580
Coördinaten eindpunt wandeling: -28.033941, -58.030277
Sendero Che Roga:
Lengte: 4,4 km rondwandeling.
Zeer mooie omgeving, door palmbomen en gemengd bos, langs mooie ronde meertjes. Graspad, bospad.
Qua vogels en dieren, niet veel te zien. Rustig.
Score: 5/5
Coördinaten beginpunt wandeling: -28.018078, -58.03058
SCORE: 5/5
INKOM: Gratis.
Picknickplaatsen in het bos, onder luifels, met BBQ.
Camping mogelijk, op het gras naast luifels met picknickplaatsen, stroom beschikbaar.
Registreren bij de ranger.
PARKING:
Er is een parking voorzien bij de recreatiezone, op het grasveld vóór de camping.
Coördinaten: -28.017519, -58.028233
